Wat is nou een hackerspace? Sommige mensen vinden het nog steeds moeilijk te begrijpen en wij leggen het natuurlijk graag nog eens uit.

Volgens het Oxford woordenboek is een hackerspace een “plek waar mensen met gelijke interesses in computers of andere technologien kunnen samenkomen om te werken aan projecten terwijl zij ideeen, gereedschap en kennis delen”. Wikipedia sluit zich hierbij aan met de definitie “een community gebaseerde (werk)ruimte waar mensen met gelijke interesses, meestal in computers, technologie, wetenschap en digitale of electronische kunst elkaar kunnen ontmoeten, socialiseren en/of samenwerken”.

Uit beide definities, waar wij ons graag bij aansluiten, komt naar voren dat een hackerspace een ruimte is waar wordt samengewerkt, kennis en gereedschap worden gedeeld en gezellig wordt gedaan. Het is dus niet, zoals een provinciale krant onlangs kortzichtig over ons schreef, “een ruimte waar vanuit men inbreekt in computers”.

Ondanks deze uitleg is het nog steeds moeilijk te bevatten voor personen die de drempel van een hackerspace niet over durven te stappen. Want wat gebeurt er dan daadwerkelijk? Op onze wiki is veel te lezen over activiteiten die binnen Hack42 plaatsvinden en projecten waar al dan niet alleen door deelnemers aan gewerkt wordt. In de afgelopen periode zijn er bijvoorbeeld t-shirts gesjabloneerd, is er gezamenlijk sambal gemaakt en heeft er een workshop printplaten ontwerpen met de software Cadsoft Eagle plaatsgevonden. Ook zijn er diverse haptiviteiten geweest, avonden waarop gezamenlijk gekookt en gegeten wordt en hebben de tweewekelijkse bijeenkomsten cq ontmoetingsavonden iedere twee weken plaatsgevonden.

In de komende tijd staan er ook diverse activiteiten op de agenda. En niet allemaal hebben ze te maken met computers, zoals de ambachtelijke bord- en kaartspellenavond. Want eigenlijk, om het heel simpel uit te leggen voor diegene die het misschien nog steeds niet snappen, heeft een hackerspace ongeveer een zelfde soort functie als een buurthuis vroeger had. Alleen dan minder openbaar, omdat je een deelnemerschap afsluit en met een andere insteek omdat het niet gaat om het dienen van de maatschappij. Hackerspaces.org beschreef het begrip hackerspace onlangs heel mooi als “een groep mensen die je vertrouwt. Waar je graag bij in de buurt bent. Mensen die je inspireren en wie jij kunt inspireren. Het is een familie die elkaar steunt. Uiteindelijk gaat het enkel om de mensen met wie je de hackerspace deelt.” En zo is het maar net!

Vrijdag 9 Augustus jongstleden was de Arduino Dojo – part II in het Vossenhol bij Hack42. De Arduino dojo’s zijn, anders dan de naam doet vermoeden, niet enkel gericht op Arduino’s maar meer op microcontrollers in het algemeen. Deelnemers laten zien waar ze mee bezig zijn, waar ze vastlopen, of vertellen over projecten die ze graag willen bouwen. Het kennisniveau van de deelnemers is heel gevarieerd, van absolute beginner tot goeroe.

Rond zeven uur kwamen de eerste deelnemers binnen, spullen werden uitgepakt, laptops aangesloten en verschillende aanwinsten en projectvorderingen werden elkaar getoond. Een uur later waren alle tafels bezet en hebben de deelnemers kort even verteld over hun eigen projekten. Dit “formele” deel geeft iedereen een idee wat er speelt, waar ze kunnen helpen of juist om hulp kunnen vragen.

Het is onmogelijk een allesomvattend verslag van deze avond te maken maar ik kan wel kort toelichten waar de verschillende deelnemers mee bezig zijn:

• Mediaplayer Display
  Aansturing van, en behuizing voor, een VFD display dat aan een (zelfgebouwd) mediacenter gekoppeld wordt.
• RFID tags uitlezen
  Een deelnemer heeft enkele RFID readers en tags, de bijbehorende software lijkt niet te compileren met de laatste Arduino software
• Robotbesturing
  Een deelnemer wil de aansturing van een robot-kit graag vervangen door een Arduino based systeem.
• Grasmaaierbesturing
  Een bestaande grasmaaierrobot moet voorzien worden van mogelijkheden om het apparaat vanaf een vaklantie-adres in of uit te schakelen. Ook moet het apparaat storingen kunnen melden (MSP430/Launchpad)
• Sentry (water)gun
  Een systeem met een RaspberryPi, webcam en RC-servo’s dat, met behulp van een waterpistool, katten uit de tuin verjaagt.
• Domotica
  Een deelnemer wil graag een domoticasysteem bouwen en komt ideeen opdoen.
• Ventilatorsturing
  Een project waarin een atTiny13 wordt gebruikt om meerdere temperaturen te meten en op basis van gemeten waarden verschillende ventilatoren aan te sturen (atTiny13 en Assembler)
• Telefoon
  Een speelgoed- (of oude?) telefoon ombouwen tot een daadwerkelijk werkende “telefoon” voor binnenshuis.
• Development Box
  Een sigarenkistje ombouw naar een (Arduino) development tool, met programmer, debugger etc.
• Compilatieproblemen
  Er is nog een deelnemer die problemen heeft met de compilatie van zijn (voorheen werkende) code na een upgrade naar de laatste Arduino software.

Ook deze tweede Arduino Dojo was een succes, het blijkt nog maar eens dat het helpt om af en toe je eigen hokje uit te kruipen en je ervaringen te delen. Het geeft nieuwe energie, nieuwe inzichten en onverwachte oplossingen.

Een miniatuurprojekt.

Omdat ik geneigd ben tot sentimentaliteit, droeg ik mijn OHMbandjes nog steeds. Dat wordt onhandig; ze hangen in je eten, vroeg of laat haal je ze er dus af, en dan raken ze zoek, en je ziet ze nooit meer.

Ik wilde er iets meer mee doen. Omdat ik behalve een witte bezoekersband ook een zwarte orgaband had, kon ik een mooi afwisselend zebrapadpatroon maken in een band van vier bandjes breed. Een beetje vilt had ik nog wel, dat voelt lekker zacht; klittenband was in de space te vinden. De band moet tenslotte ook af kunnen ditmaal.

Met de naaimachine in de space bleek ik wel vriendjes te kunnen worden. Mijn skills op dat gebied zijn niet indrukwekkend, maar afdoende om iets stevigs te maken.

De open plekken, ontstaan doordat er net niet genoeg materiaal was om het vilt te bedekken, bleken precies plaats te bieden aan de aluminium clipjes waarmee de bandjes hadden vastgezeten. Ditmaal had ik mijn rommel wel opgeruimd, en als beloning mocht ik de vuilnisbak omkeren om ze terug te vinden. Maar door zo’n detail laat een beetje ”maker’s high’‘ zich niet temperen.

Het eindresultaat is naar mijn zin en kan op de afterparty gebruikt worden om OHMo’s de ogen uit te steken.

Met dank aan Victor en Stitch, voor het maken van deze video’s.

Toen ik met mijn moeder afgesproken had dat we samen een reisje naar Budapest zouden maken, was mijn eerste gedachte: eens kijken of ze daar ook een hackerspace hebben. En dat bleek zo te zijn. Dus stuurde ik een mailtje, en hoera! Ik kreeg antwoord van H.A.C.K., oftewel Hungarian Autonomous Center for Knowledge.

Dat antwoord was: Kom gerust langs, we zijn er alleen niet, we zijn aanwezig op een evenement in de universiteit, en daar vertonen we een paar projecten. Dus kom ons daar maar opzoeken.

Nou, dan doen we dat toch? Op acht mei gingen mijn moeder en ik samen op zoek naar een standje, of iets dat erop leek, in de universiteit. We wisten niet waar het precies zou zijn, hoe het eruit zag of hoe het evenement heette, dus dat was al meteen spannend. Maar toen we het binnenterrein van de universiteit op liepen, zagen we spandoeken en tentjes… het zou dus niet al te moeilijk moeten zijn. En net toen ik dacht: als wij hier zouden staan, dan stonden we ongeveer hier… toen waren we er.

 

 

 

 

We zagen een standje met een LEDscherm, een grote roestige gedeukte machine met een CD-brander erin, een Prusa 3Dprinter en nog meer herkenbare dingen. Ik voelde me onmiddellijk thuis.

 

 

 

 

We werden hartelijk begroet door dnet. Hij was degene die mij had teruggemaild. We begonnen meteen een gesprek over onze respectievelijke spaces: hoe lang bestaan jullie al, hebben jullie ook, hoe doen jullie, gebeurt er bij jullie ook?
We spraken ook over het geringe aantal vrouwen in hackerspaces. Dat is namelijk ook in Budapest het geval. Grappig genoeg had dnet de indruk dat dat iets te maken had met het leven in een postcommunistische maatschappij.
Ik sprak ook een vrouwelijke deelnemer over datzelfde onderwerp; zij had kort geleden een enquete gehouden onder vrouwelijke gebruikers van hackerspaces voor een scriptie in het kader van haar studie, en wachtte nu op de beoordeling daarvan.

Op de stand werden een paar leuke projecten getoond: naast de printer en de mobiele downloader/brander was er ook een LEDscherm, net zoiets als onze lichtkrant, dat goedkoop was aangeschaft omdat het ‘stuk was’. Het bleek prima te werken, alleen de controller miste; die was er snel genoeg bijgehackt, en nu kon het scherm alles vertonen wat je maar wilde, inclusief simpele spelletjes zoals Snake.
Er was ook een eenvoudig soldeerkitje verkrijgbaar, heel geschikt voor beginners, waarmee je een zogenaamde joule-thief kon maken: je kon daarmee bijna lege batterijen schoon leeg gebruiken door er een LED op te laten branden, zodat je er nog steeds wat aan had.

Al met al was het ons heel duidelijk dat hackerspaces, hoe veel ze ook kunnen verschillen, ook grote overeenkomsten hebben en dat we met zijn allen toch eigenlijk deel uitmaken van dezelfde beweging. Ik verheug me erop om een aantal van de hackers van H.A.C.K. komende zomer terug te zien op OHM!

Op verzoek zijn geen herkenbare personen afgebeeld.

Afgelopen zaterdag, 13 april, vond de eerste Nederlandse type-in plaats bij Hackerspace Hack42 te Arnhem. Natuurlijk zijn er meer verzamelaarsbijeenkomsten geweest, maar aangezien deze bijeenkomsten geen type-ins genoemd werden mochten wij met deze eer strijken.

Er waren 6 tot 10 mensen en 16 typemachines, teletypes en telexen aanwezig in wat wij bij Hack42 de Bibliotheek noemen. Van al deze machines hebben we de lettertypes vergeleken. Deze pagina is ingescand en hier te vinden.

Omdat de meeste deelnemers van Hack42 nieuw zijn bij dit “typemachine gebeuren”, waren we zeer verheugd door het bezoek van Jaap Horstink. Hij weet veel over typemachines en de geschiedenis hierachter en kon ons van informatie voorzien op verschillende vlakken. Dankzij Jaap heb ik geleerd hoe ik het toetsengedeelte van mijn Imperial D kon loskoppelen en heeft een andere aanwezige geleerd dat hij de wagen van zijn Remington Rand kon verwijderen. Dit was voor iedereen een grote verrassing!

Na het praten over en het bekijken van de aanwezige machines, hebben we ons verplaatst naar de Hannibal Lecture Hall om de Typewriter Movie te kijken. Deze film met 30+ interviews van auteurs, verzamelaars, journalisten, proffessoren, bloggers, studenten, artiesten, uitvinders en reperateurs is zeer goed ontvangen. De enige opmerking was dat de 30+ interviews in kleine stukjes geknipt waren om in een uur film te passen. Persoonlijk vond ik het erg leuk de typemachine vanuit al deze hoeken belicht te zien en een aantal gezichten achter de blogs die ik regelmatig bezoek te leren kennen.

Na de film zijn we teruggegaan naar de Bibliotheek om de aanwezige machines uit te proberen. De ruimte werd al snel gevuld door het luide en steeds snellere clickety-clack. Vervolgens hebben we gezamenlijk een maaltijd genuttigd en is iedereen langszaamaan naar huis vertrokken.

Ondanks dat er niet veel bezoekers zijn gekomen, was het een geweldige dag, met geweldige mensen en fantastische machines. De volgende keer dat we een type-in plannen, zullen we wat meer rekening proberen te houden met data van andere gelijktijdige evenementen.

* Foto’s van de type-in zijn hier te vinden.
* De getypte documenten zullen in de komende dagen worden geupload.
* Meer verhalen over de type-in zijn te vinden op Spider’s blog

Op 30 maart 2013 openen diverse hackerspaces in Nederland hun deuren en nodigen iedereen uit om te komen kijken wat er binnen een hackerspace gebeurt. Natuurlijk zetten wij ook onze deuren open!

Bij Hack42 is veel te zien en nog meer te doen. Zo beschikken wij over een computermuseum, diverse labs voor elektronica, handwerk, coding en fabricage, er is een gezellige lounge met bar, een retro gamingruimte en een lezingenzaal. Als je ook maar iets hebt met computers, electronica, knutselen of techniek is Hack42 de plaats die je niet meer loslaat.

Om te laten zien wat er bij Hack42 zoal te doen is, worden er diverse activiteiten georganiseerd. Het actuele en uitgebreide programma voor de open dag kunt u hier bekijken.

Een korte opsomming van wat er zoal te doen is tijdens onze open dag:

Rondleidingen
Een groot gebouw met veel verschillende ruimtes waar verschillende activiteiten kunnen worden uitgevoerd. Loop mee met een van de rondleidingen zodat u niets mist!

Activiteiten voor kinderen
Ook aan de hacker van de toekomst is gedacht. Laat ze gerust achter om te knutselen en creatief te zijn, dan kunt u rustig meelopen met de rondleiding.

Drankjes proeven aan de bar
Proef Club Mate, een caffeine houdende theedrank die erg populair is bij hackers. Natuurlijk kun je ook een van de andere vele soorten speciale drankjes komen proeven!

Computermuseum
Bekijk de oude klassiekers en proef de nostalgie of leer over de ontwikkeling van de computer.

Retro gaming
Ga even terug in de tijd en speel een van de spellen uit je jeugd, of de jeugd van je ouders.

Creatieve knutsels
Kom leuke dingen maken van bestek! Maak je eigen sieraden, telefoonstandaard, sleutelhanger en nog veel meer. Er zijn voorbeelden beschikbaar, ook materiaal en gereedschap is aanwezig.

3D printen
Tegenwoordig is het makkelijk zelf onderdelen of creatieve dingen te maken door deze van plastic te ‘printen’. Ook bij Hack42 heeft een aantal zelfgemaakte 3D printers. Kom kijken!

Lockpicking demonstraties
Ben je nieuwsgierig naar wat er nou eigenlijk in een slot zit en hoe je een slot (in jouw bezit) kunt openmaken zonder sleutel? Kom dan kijken naar deze fascinerende demo.

Vliegdemo’s
Ook buiten is er iets te zien, zoals bijvoorbeeld het vliegen met een quadcopter.

Code dojo
Ben je bezig te leren programmeren? Dan is dit iets voor jou! Mensen helpen je met het schrijven van code.

Spelen met lasers
Of het nu om het graveren van koekjes gaat, of andere gave dingen, bij Hack42 is het mogelijk om leuke dingen te doen met lasers.

Mocht u naar aanleiding van dit blog bericht, of het landelijke persbericht, vragen hebben, neem dan alstublieft contact op. Dit kan via bestuur@hack42.nl.

Vandaag is het Internationale Vrouwendag, en dat zette me aan het denken over vrouwen en iets wat me na aan het hart ligt: hackerspaces.  Een combinatie die voor sommigen niet voor de hand lijkt te liggen.

Dat blijkt uit vragen die me af en toe gesteld worden:  Wat doe jij als vrouw nou bij een hackerspace? En ook uit artikelen zoals dit.
Persoonlijk kan ik met die vraag niet zo heel veel beginnen. Ik kan geen dingen op een andere manier doen dan ‘als vrouw’; het is de enige optie die ik beschikbaar heb.  Dus ga ik er maar van uit dat de vraag eigenlijk is: wat doe jij bij een hackerspace?  En daar is natuurlijk een hele lijst antwoorden op. Toch schijnt dat dan niet helemaal het antwoord te zijn dat de vrager wilde hebben.

Wat doet een vrouw bij een hackerspace? Alles waar ze zin in heeft, binnen de huisregels. Net als een man. Vrouwen, het zijn soms net mensen.
Is er dan helemaal geen verschil tussen de manier waarop vrouwen en mannen een hackerspace gebruiken? Weet je, ik heb eerlijk geen idee en het kan me ook niet schelen. Ik vind de verschillen tussen personen eigenlijk altijd relevanter en vooral ook interessanter dan die tussen groepen.

Wat me wel kan schelen is dat veel vrouwen de indruk lijken te hebben dat hackerspaces niet voor hen bedoeld zijn, dat zij buiten de doelgroep vallen. Dan hoor je uitspraken als ‘Ik? Oh nee, nee, ik ben geen nerd, echt niet. Nou ja, ik heb wel eens een computer gebouwd, ja…‘ of  ‘Ik ben helemaal niet technisch. Ik werk alleen graag met metaal en haakse slijpers.’
Of je ziet een vrouw enthousiast worden tijdens een rondleiding door de space,  haar ogen gaan glimmen, ze kan geen genoeg krijgen van de 3Dprinter of iets anders  gaafs… en daar komt hij weer, die dodelijke uitspraak: ‘Wat geweldig leuk! Echt iets voor mijn zoon/man/neef/buurman/…‘
Dat vind ik zo jammer.  Als je het zo leuk vindt, is het misschien ook wel iets voor jouzelf.

Hoe kunnen we vrouwen laten zien dat ze welkom zijn in hackerspaces? Dat kunnen we alleen als ze dat ook echt zijn.
Het gaat er niet om dat er geen grappen mogen worden gemaakt of dat de WCs gescheiden moeten zijn, we hoeven geen Ladies’ Nights te houden of workshops over niet-technische onderwerpen te geven ‘speciaal voor vrouwen’; het gaat er om dat iedereen die creatief bezig wil (leren te) zijn met techniek welkom is, zich ook welkom kan voelen, bezig kan gaan op elk nivo en vooral dat niemand bang hoeft te zijn om te worden uitgelachen of gekleineerd om een gebrek aan kennis.

En als je nu denkt:  maar dat soort dingen zijn toch voor iedereen prettiger, niet alleen voor vrouwen?

Dan heb je gelijk.

 

Hack42 is een hackerspace, gevestigd in Arnhem. In 2010 werd de space officiëel geopend door Rop Gongrijp, en ze is inmiddels op haar tweede locatie: een indrukwekkend kazernepand midden in het bos. Maandelijks zijn er vele bezoekers die langskomen voor het computermuseum, de grote verscheidenheid in apparatuur en kennis, input van gelijkgestemden en de verwelkomende sfeer.

Techniek zit bij velen van ons in het bloed en heeft een plaats nodig waar dat tot uiting komt. Wie als kind apparatuur uit elkaar haalde om te kijken wat erin zat, vindt in een hackerspace zoals Hack42 een groep mensen om zich mee te verenigen.

Hack42 werd opgericht in 2009 door een kleine, blijvend groeiende, groep van mensen die vonden dat er een soort technische speeltuin moest komen, waar gereedschappen beschikbaar zouden zijn, mensen om ideeën mee uit te wisselen en ruimte om die ideeën een concrete vorm
te geven. Ze zagen een plek voor zich die beheerd zou worden door de gebruikers zelf, niet door een instantie, en die voor de gebruikers altijd toegankelijk zou zijn.

Deze krachtenbundeling van gelijkgestemden heeft opgeleverd dat er nu een grote hackerspace midden in het bos in de buurt van Arnhem staat. De locatie is wat afgelegen, maar dat geeft niet; zelfs al zou de space op de maan worden neergezet, dan is dat niet direct een obstakel. Dan worden er ongetwijfeld low-budget ruimtepakken ontwikkeld, spaceshuttles gebouwd en worden de beperkingen die in maansituaties optreden met veel technisch plezier opgeheven.

Er zijn dus plaatsen op de wereld waar mensen die gedreven worden door nieuwsgierigheid, speelsheid en liefde voor techniek bij elkaar komen. Hack42 is zo’n plaats. In de space kan je spelen met alle soorten techniek. Zomaar een rijtje: chipknip-automaten, GSM, röntgen, naaimachines, 3D-printers, lasersnijders, digitale hacktools, verf, mechanica, Lego, computers en ambachtelijke soep.

Naast techniek krijgt ook creativiteit alle ruimte, want de mooiste verrassingen kom je vaak tegen op het snijvlak van die twee.

Vrijheid van techniek wordt bij Hack42 gekenmerkt door een absentie van de klassieke discussies als “Windows is beter dan Linux“. Iedereen heeft de mogelijkheid om zelf te kiezen wat handig is, waarin wordt meegenomen dat overal een rijke historie zit. Een computermuseum met bijzondere antieke stukken hardware onderschrijft dat.

Deelnemers hebben uiteenlopende technische achtergronden, hierdoor is expertise aanwezig in allerlei vakgebieden. Het delen van kennis geeft iedereen de mogelijkheid om andere facetten van de techniek, eventueel begeleid, te verkennen. Als er interesse is om te leren staat er altijd iemand klaar die je snel op weg helpt.

Vele mogelijkheden van techniek worden onderzocht en uitgebuit. Wie in de space om zich heen kijkt ziet allerlei niet-alledaagse projecten. Het zijn er inmiddels meer dan honderdvijftig, iets waar we trots op zijn. Als iemand zijn Café Noir koekjes wil graveren, dan kan dat. Wil je een simulatie zien van het ambtenarenapparaat: die is er. Moet er gevlogen en gefilmd worden vanuit een tricopter? Ook dat is mogelijk.

Soms leveren de mogelijkheden een situatie op die schreeuwt om een test. Met een simpele kaartprinter kan je identiteitskaarten namaken. Dat is natuurlijk strafbaar. Het is ook mogelijk om overduidelijk neppe identiteitskaarten te maken: fantasiekaarten die anders zijn dan ieder bestaand identiteitsbewijs, maar er toch indrukwekkend uitzien. Deze Mickey Mouse-kaarten worden, zo bleek uit proefnemingen, ook geaccepteerd bij vele officiële instanties. Er is weinig politiek nodig om hiermee een punt te maken: het feit zelf geeft inzicht genoeg.

Met dergelijke acties gaat Hack42 verder dan louter een techniek-hobbyclub. Ethiek is binnen de hackerspace een ongeschreven, maar overduidelijk aanwezige begrenzing. Er wordt voorkomen dat mensen domme dingen doen, door aan te geven wat mogelijke gevolgen zijn.
Dat kan variëren van omgang met (gevaarlijke) apparatuur tot het inbreken op websites. Daar zijn codes voor die soms lastig zijn aan te voelen, deze kennen is essentieel. Deelnemers van de hackerspace onderwijzen en ondersteunen elkaar hierin.

Hack42 staat open voor een breed publiek. Een jaarlijkse open dag, diverse lezingen en artikelen met een verschillende diepgang doen het verschil tussen buitenstaanders en ingewijden vervagen. De hackerspace is een open vesting waar iedereen is uitgenodigd om te kijken wat er precies gebeurt. Het eerste dat opvalt is dat de sfeer aangenaam is rondom begrippen als “hacken” en “techniek”. Er is altijd veel te zien en te beleven.

Hack42,
Hackerspace Arnhem

Hackerspace Hack42 is gevestigd op de Koningsweg 23 te Arnhem. De space telt 40 leden en heeft inmiddels 188 publieke activiteiten gehouden. Er vinden 156 verschillende projecten plaats. Iedereen die zich (ergens) kan identificeren met karakters van de serie The Big Bang
Theory vindt een meer dan geweldige plaats die je nooit meer loslaat.

Dit artikel is gepubliceerd in The Internaut Cookbook.

Telkens weer als ik bij Hack42 binnenloop word ik verrast door nieuwe spullen en projecten. Zo was er deze keer een snoepautomaat voor spullen en snoep, een a0 printer en een volledige cursusruimte. Als je kijkt naar de details zijn er zoveel nieuwe dingen… die zie je alleen als je vaak langs komt. (Doe dat op de vrije dinsdagavond!)

Deze keer heb ik mijn cam meegenomen, om te laten zien wat me opviel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In 2012 hebben we weer verschrikkelijk veel data over de space en haar bezoekers verzameld:

• In 2012 was de space meer dan 131 volle dagen open. Gemiddeld waren we elke dag 8,6 uur open.
  
• In 2012 heeft er 394GB dataverkeer plaatsgevonden.
• Er is ongeveer 16 kubieke meter hout en 100 kilo bruinkool verstookt. Dit is ongeveer 8.000 kilo die vertild, verzaagd en verplaatst is.
• Er is 2 liter methanol verstookt. En 10 cl stinkende WD40.
• Jos heeft de lounge eenmaal tot 31,9 graden Celcius opgestookt.
• Er zijn 30 1-wire temperatuur sensoren geïnstalleerd
• Er zijn 2 systemen om het stroomverbruik te meten geïnstalleerd.
• We hebben ongeveer 9,1 Megawatt Uur aan stroom verbruikt.
• We hebben ongeveer 42 kubieke meter water verbruikt.
• Er zijn ongeveer 46 geplande activiteiten georganiseerd. En nog veel meer ongeplande.
  Hierbij hebben meer dan 300 verschillende mensen Hack42 bezocht.
• We hebben er 1 sponsor bij.
• De gezamelijke gebruikers hebben 4.730 edits in de mediawiki gedaan.
• Op onze website zijn 44 blogposts gepubliceerd (deze post telt mee voor 2013!).
• Er zijn ongeveer 7.500 producten verkocht aan de bar.
• Dit is inclusief ongeveer 2.000 flesjes Club-Mate.
• Twee productieservers hebben een waardig einde in de oud-ijzerbak gevonden.
• Meerdere honderden kilo’s oud ijzer zijn ingeleverd bij de oud-ijzerboer.
• Het toilet is 4 keer opnieuw behangen met verschillende posters en andere “informatie”.
• Deelnemers en anderen hebben met de spacecam 2.348 foto’s en filmpjes gemaakt.
• Hack42 is 2 keer op TV geweest en 4 keer in de krant.
• Er is 1 haakje opgehangen in het damestoilet.
• We hebben een hoop plezier gehad in het collectief trollen en getrolled worden.

Een hacktief 2013 gewenst!

Wij van Hack42 vragen graag uw aandacht voor het volgende.

Onlangs werd van het erf van een woning in Zevenaar een BBQ ontvreemd. Het betreft hier een originele WTFBBQ, bekend van internet. Deze BBQ kreeg meer dan 10.000 views op Instructables. Er zijn voor zover bekend maar twee exemplaren vervaardigd; het ontvreemde exemplaar is het model LVT-DeLuxe, in de tweepersoonsuitvoering met de kleinere bakken, ambachtelijk gefabriceerd uit een origineel niet-gewafeld aanrechtblad van een Piet Zwartkeuken van Bruynzeel.

Ook de diverse roosters en accessoires van de BBQ zijn verdwenen, alsmede twee klaptafeltjes. Van de dader(s) ontbreekt vooralsnog ieder spoor. De politie tast volledig in het duister.

 

Het is duidelijk dat we hier te maken hebben met een lafhartig misdrijf. Iedere aanwijzing die kan leiden tot het terugvinden van de vermiste BBQ, het aanhouden van de dader(s), of het verwerven van een geschikt aanrechtblad (dubbele spoelbak in het midden, bij voorkeur glad en zo dik mogelijk RVS) voor het maken van een opvolger is dan ook buitengemeen welkom. Uw reacties worden discreet behandeld.

Wij danken u voor uw aandacht.

 

Een gastblogje van Inger.

Het had heel licht iets weg van water naar de zee dragen – een Nederlandse die Denen vertelt hoe je kerstversieringen moet maken. Want als er ergens een land is waar Kerstmis met overgave wordt gevierd, dan is het wel Denemarken.

Maar het ging heel goed – zie de foto’s.

Hoe begon het ook alweer? Ergens in een grijs verleden porde Moem mij op om lid te worden van Hack42. Ondanks dat ik in Nijmegen woonde en nog nooit een schroevendraaier in een computer had gestoken, laat staan ook maar een regel code had geschreven, deed ik het. Zelf snap ik ook niet zo goed waarom, maar een hackerspace is een prettige plek om te verblijven: goed volk en uitdagende dingen om te leren en te doen.

Daarom werd ik lid van de toevallig net opgerichte hackerspace in Aarhus, toen ik naar Denemarken verhuisde.: Open Space Aarhus, ofwel OSAA. Nog geen seconde spijt van gehad.

Maar om weer op het kerstthema terug te komen: vorig jaar zag ik foto’s van de Geeky Tree van Moem, en daar werd ik hebberig van. Toen eenmaal duidelijk was dat ze naar Denemarken zou komen, was een workshop kerstdecoraties snel geregeld. De Osianer (bewoners van OSAA) zijn wel in voor een lolletje en, zoals gezegd (want Denen), ook voor kerst.

En er geschiedde een wonder: ik nam een schroevendraaier ter hand en begon computers van de limboplanken in OSAA los te schroeven, niet dan nadat ik de onsterfelijk stomme vraag ”Hebben we eigenlijk gemeenschappelijk gereedschap in OSAA?” had gesteld. Osianer uit alle hoeken en gaten brachten oude harddisks en andere bling bling naar me toe, en stonden me met raad en daad bij. Svendev hielp me een avondje harddisks ontmantelen. Er ontstond een leuke verzameling basismateriaal voor de workshop.

Ondertussen bleek dat niet alleen de Osianer, maar ook (en vooral) vrouwen uit het expatwereldje in Aarhus interesse hadden. Vivienne deed mee aan de voorpret en kwam ook een avondje harddisks losschroeven en condensators lossmelten.

En zo kon het gebeuren dat we met een man/vrouw of achttien zaten knutselen op 20 november. Dat hadden we nog niet eerder gezien in OSAA.

 

 

 

 

Wat we ook nog niet hadden gezien, was een skypesessie met een andere hackspace. Moem legde de verbinding , zodat OSAA en Hack42 even bij elkaar naar binnen konden kijken. Verder praatte ze veel met Jacob Toft Pedersen en Flemming Frandsen van het OSAA-bestuur.

Ik denk zelf dat we hier een leuke traditie beet hebben. Laten we het volgend jaar weer doen!

 

 

 

 

Lijkt het je leuk om zelf ook eens aan zo’n workshop mee te doen? Dat komt goed uit. Kijk hier maar.

Het Dorp bestaat 50 jaar, en wij zullen er bij zijn!

Het Dorp was indertijd een baanbrekend concept: een eigen woongemeenschap voor mensen met een handicap. Dat was nog nooit eerder vertoond. Dit nieuwe concept werd mogelijk door een massale inzamelingsactie, die veel succes had.
Inmiddels is Het Dorp achterhaald. Het gaat daarom een ingrijpende renovatie tegemoet, en zal nu een meer open vorm krijgen: geen afgesloten eiland, maar een echt, toegankelijk onderdeel van de stad Arnhem.

Maar eerst is het tijd voor een groot jubileumfeest. Vijftig jaar is niet niks. Dat vier je niet in een dagje, daarvoor neem je een kleine week de tijd.
Eén van de onderdelen van de Feestweek is het openstellen van speciale werkplaatsen, waarin technologische oplossingen worden gezocht voor de alledaagse problemen van mensen met een niet alledaagse beperking. En dat is nou precies waarbij wij gaan proberen te helpen.

Hack42 zal, samen met Jaap Vermaas van de Fablabtruck, een werkplaats bemensen die voorzien is van 3Dprinters, een lasercutter en andere gereedschappen en materialen. We hopen veel mensen te kunnen helpen met slimme oplossingen en ideeën, en daarbij ook een beeld te geven van wat nieuwe technologieën voor mensen kunnen betekenen.

Een gastblogje van Kristel.

Ingrediënten:

1 bouwvakkershelm naar keuze
Fijn schuurpapier
Wasbenzine
Keukenrol
Watervaste zwarte stift
Lijmpistool met smeltlijm
Naar keuze: tandwieltjes of andere attributen
Spuitbus zwarte verf
Spuitbus oranje verf
Spuitbus gouden verf
Verfbakje met roller
Labjas (of kleding die vies mag worden)
Naar keuze: mondkapje
Een emmer inspiratie
Een lepel meligheid

 

 

 

 

Bereidingswijze

Neem de helm, haal daar het binnenstuk uit.
Schuur de helm volledig, ook de onderkant van de klep.
Maak de helm schoon met keukenrol en wasbenzine.
Teken op de helm met watervaste stift de patronen die je op de helm wilt hebben.
Met de smeltlijm ga je over de lijnen heen van je patronen, zodat deze meer naar voren komen [zoals lasnaden].
Maak je gebruik van tandwieltjes e.d.? Dan is het nu het juiste moment om deze er ook op te plakken.
Pak de spuitbus met zwarte verf en spuit de helm geheel zwart, ook de gehele binnenkant.
Let goed op hoekjes en randjes wanneer je er dingen opgeplakt hebt.
De helm moet helemaal bedekt zijn met zwarte verf.
Tijd voor een kop koffie of thee, want je helm moet drogen.
Zodra je helm opgedroogd is, pak je de spuitbus met oranje verf.
Spuit dit vanaf een afstand op je helm, GEEN dekkende laag.
Ook dit moet weer even drogen.
Als laatste pak je een verfrollertje en de spuitbus met goudkleur verf.
Spuit wat verf op het rollertje en ga hiermee over de helm. Niet drukken, maar met zachte en vloeiende bewegingen.

Tadaa!! Je helm is klaar en heeft een mooie bronzen look!

 

Haar werk is een combinatie van esthetische en technische perfectie, doorgevoerd tot het absolute uiterste. Haar gedrevenheid, kennis, vaardigheden, precisie en oog voor detail zijn vrijwel ongeëvenaard in de wereld.

Op vrijdag 7 september hebben wij Tatjana J. van Vark als gast mogen ontvangen in Hackerspace Hack42 te Arnhem. Het is moeilijk om de hele avond samen te vatten in een enkel woord, als we mochten kiezen zou dit “awesome” zijn (uiteraard geschreven in letters van vuur, circa 10 meter hoog). Eigenlijk zijn we nog steeds diep onder de indruk en zijn de gebeurtenissen op die avond nauwelijks te beschrijven. We gaan het toch proberen.

Mevrouw Van Vark werd in 1944 geboren en bouwde reeds op haar 14e een oscilloscoop (…). Haar CV omvat research en development werk voor bijvoorbeeld overheidsinstanties, laboratoria, energiecentrales en de luchtvaartindustrie. Als hobby heeft ze in enkele decennia minutieus de onderdelen voor het Navigation and Bombing System van de Valiant, Victor en Vulcan bommenwerpers verzameld, geassembleerd en weer operationeel gemaakt.

Uiteraard krijgt iedere gast een rondleiding door de Hackerspace. De vrijdagavond is een goed moment daarvoor omdat er altijd genoeg deelnemers aanwezig zijn die werken aan projecten of gewoon voor de gezelligheid rondhangen. Mevrouw Van Vark genoot zichtbaar van ons museum en overige bijzondere objecten die we in de loop der tijd verzameld hebben. Ook in het Makerlab werden o.a. de 3D printers uitvoerig besproken.
De rondleiding werd afgesloten met een gezellig praatje en een kop thee in de lounge. Het gesprek dat we met haar hadden liep al snel uit in een impromptu lezing. Haar website werd project voor project doorlopen waarbij mevrouw Van Vark uitleg gaf over haar creaties en vragen beantwoordde uit het (hoofdzakelijk) ademloos toeluisterende publiek. Een aanwijsstok van een stuk draadeind, haastig opgetrommeld maar eigenlijk geheel in stijl. Technische details werden afgewisseld met anekdotes en verhalen uit haar leven. Razend interessant, uitermate boeiend, soms vreselijk grappig, maar soms helaas ook erg triest.

Mevrouw Van Vark; wij hebben genoten van uw bezoek. Diep respect voor u en uw werk. Weet dat u bij ons altijd van harte welkom bent.

Een delegatie van Hack42 heeft het ElectroMagnetic Field hacker-camp bezocht in Milton Keynes (UK). Het eerste Britse outdoorcamp werd bezocht door ruim 400 bezoekers uit diverse continenten. Met vele (80+) workshops en talks verdeeld over meerdere stages was het soms lastig te kiezen wat te bezoeken. Dit is een kort verslag over ons bezoek aan het eerste EMF Camp.

Na een reis van 8 uur (auto, boot, nacht doorhalen), belanden we op het BMX terrein in Milton Keynes. De plaats zelf is bekend om het Cryptografie museum “Bletchley Park”, dat in de tweede wereldoorlog een significante rol heeft gespeeld op het gebied van “intelligence”. Hieronder viel de onderschepping en decodering van Enigma berichten met geniale custom-built apparatuur. Natuurlijk hebben we het museum bezocht, wat zeker de volgende keer weer gaat gebeuren.

Ons kamp grensde aan het hoofdveld, achter de retrogaming zone. In de ochtend gezamenlijk ontbijt, natuurlijk met Britse thee, en in de avond eten zoals BBQ, insane dure pizza of iets anders simpels. Het bezoeken van de plaatselijke Tescos was een dagelijkse aangelegenheid, al was het maar om schone glazen te kopen. Het is natuurlijk vakantie 🙂

We gaan op vakantie en we nemen mee: een retro-gaming setup met veel consoles, een complete radiostudio, een ultra zware lockpick koffer. Zo stond er een retro gaming village, complete radio studio (EMFM) en werd een lezing gehouden over het namaken van sleutels met simpele tools als een vijl en een vergrootglas.

De dagen vlogen voorbij, met zoveel te zien en zoveel te doen. Iedereen op het terrein had een eigen interessant verhaal, interesse of project wat het mogelijk maakte elke dag iets nieuws te vinden.

Het is lastig om in woorden uit te drukken hoe gaaf het was. Je zou zeggen dat ze dit al jaren deden, terwijl het de eerste keer was. In de nacht zag het terrein er prachtig uit. Er waren genoeg plaatsen waar je gezellig met gelijkgestemden kon hangen en praten over diverse smaken techniek, projecten en natuurlijk het camp zelf. Voldoende inspiratie voor de komende jaren hackercamps.

Het eerste britse hackercamp trok ruim 400 bezoekers uit diverse continenten, wat samen met het zomerse weer het zomerkamp van dit jaar opleverde.

Over twee jaar volgt een nieuw EMF Camp, volgend jaar is Observe Hack Make het grote Nederlandse Hackercamp.

Een paar maanden geleden heb ik eindelijk een account aangemaakt op de website Instructables. Dat is een site waar mensen stap-voor-stap-instructies geven voor het maken van van alles en nog wat: arduino’s, geroosterde courgettes, gehaakte pantoffels, staalconstructies. Noem maar op.

En waarom is dat leuk? Omdat je er heel veel aanwijzingen kunt vinden over methodes om dingen te doen. Methodes waar je nog niet aan gedacht had, of waarvan je niet weet hoe het precies moet; soms zelfs dingen waarvan je je wellicht niet eens realiseerde dat je het ook zelf zou kunnen doen.
Dit is, kortom, een website voor prutsers, knutselaars en makers. Dus als je dit leest, is er een goede kans dat het iets voor jou is.

Een leuke feature zijn de challenges en de contests. Hiermee zijn soms zeer begerenswaardige prijzen te winnen.

Wat kunnen wij, als Hack42-deelnemers, er nog meer mee?
We kunnen natuurlijk ook zelf projecten plaatsen. Een aantal van ons heeft dat al gedaan; er is dan ook een Hack42-account, dat deelnemers kunnen gebruiken. En er is een Hack42-groep waarin je ons, en een aantal van onze Instructables, kunt vinden. Dat is natuurlijk ook weer leuke promotie voor ons en onze projecten.

Ook interessant voor ons, tenslotte, is de mogelijkheid om sponsoring aan te vragen. Dit betekent dat we in aanmerking kunnen komen voor één van de verschillende interessante sponsoring-pakketten; we hebben daarvoor, als groep, 10 indrukwekkende projecten nodig.
Zeg nou zelf… we zijn een club van knutselaars, hackers en makers. Dat moet toch wel te doen zijn?

Dan heb je een hackerspace, dan heb je ook een netwerk.

Aangezien we op onze hackerspace veel verschillende hardware hebben en veel verschillende gebruikers is een klein beetje scheiding van functionaliteit ook wel fijn, maar het begrijpen is nog fijner.

Ons stoere netwerk bestaat uit een 2 routers met ADSL uplink, hierachter zit 1 firewall die een VPN verzorgt naar een Virtual Private Server in duitsland. Dit geeft ons meerdere externe IP adressen en mooie reverse DNS records.

Aangezien onze space niet de perfecte plaats is voor hosting van alle mooie plaatjes en alle inhoudelijke spullen die we vanaf buiten willen kunnen zien staat er in Den Bosch in een datacentrum een 2e VPS te draaien die deze tekst voor je ophoest.

Intern

Het interne netwerk is opgedeelt in 4 verschillende netwerken,

Het deelnemers netwerk, via wifi te bereiken met een wachtwoord, vanuit de labs te bereiken met een kabel en vanaf extern met een VPN

Het publieke netwerk, is via wifi alleen beschikbaar op het moment dat de space open is, dit wireless netwerk heeft geen encryptie en is dus direct te gebruiken door bezoekers.

Het museumnetwerk, dit netwerk is alleen beschikbaar via kabels in het museum en hier worden de meest rare protocollen uit de geschiedenisboekjes op gepraat. Aansluitingen op BNC, Appletalk, DECNET, PPP en SLIP zijn hier mogelijk. Converters proberen te zorgen dat alle hardware met elkaar kan praten.

En dan nog het spacenetwerk, hierop zit apparatuur waarvan we het fijn vinden als het blijft werken, bijvoorbeeld de kassaPC, de telex, meetapparatuur en de printer.

Continuiteit

Al onze netwerkapparatuur zit aangesloten op een UPS zodat ook bij werkzaamheden aan de stroom de documentatie van de spullen op te zoeken blijft.

Meer dan ethernet alleen

Heb je nog hardware die perse via BNC of infiniband aangesloten moet worden? Het kan in de space!

Aangezien alleen ethernet niet voldoet aan onze behoefte hebben we ook meerdere 1wire netwerken voor sensoren, een telefonienetwerk voor modems en een speciaal bluetooth netwerk voor toegangscontrole.

Protocollen

Bijna alle netwerken zijn voorzien van ipv4 en ipv6 maar ook wordt er gebruik gemaakt van IPX en Appletalk

Uitbreidingen

Een hackerspace netwerk is nooit af voordat de space compleet is afgebroken en verhuisd, zelf meehelpen met bouwen kan altijd. Kom langs en hack ons netwerk!

Typerend voor de Hack42 hackerspace is de volgende situatie:

• Deelnemer komt met een obscuur stuk hardware, een (soms defect) apparaat, bizar item of een interessant idee.
• Er wordt gebrainstormed en er vormt zich een idee over (her)gebruik en inzet.
• Het idee wordt uitgevoerd.
• We hebben een awesome nieuw ‘iets’ erbij.

 

Bovenstaand gaat soms in sneltreinvaart. Het is heerlijk om mee te kunnen werken aan het creatieve proces, maar ook gewoon om hier getuige van te zijn en te zien hoe anderen samen iets gaafs maken.

Ter illustratie; we hebben sinds kort een lasercutter. Om deze aan te schaffen was natuurlijk geld nodig. Geen probleem; een groot aantal deelnemers heeft geïnvesteerd. Vervolgens moest zij gehacked worden; een flink redesign qua electronica, extra features en functionaliteiten om haar nog meer awesome te maken (en niet te vergeten: een stukje veiliger). De geschatte doorlooptijd van dit project was ongeveer 6 weken, vanaf het moment dat de lasercutter over de drempel de space binnen kwam tot aan een volledig functionele machine. Vanaf dát eerste moment is een aantal enthousiaste deelnemers hard aan de slag gegaan en het lijkt erop dat de planning gehaald gaat worden.

 

Sommige projecten zijn eenvoudig te kickstarten door een subtiele hint te laten vallen of een vaag idee te formuleren. Omdat er zoveel verschillende skillsets en specialismes zijn, kan er vanuit iedere denkbare (of onverwachtse!) hoek hulp of advies komen wanneer je tegen een probleem uitdaging aanloopt.

Als je een leuk project hebt en je weet niet goed hoe je het moet aanpakken, zet het op de Wiki, praat erover op IRC, in de Lounge, tijdens een van de meetings of via de mailinglijst.

Zaterdag 23 juni is het Retro Gaming Nacht bij Hack42. Tijdens deze nacht kan je spelen op vele spelcomputers waaronder Nintendo’s, Sega’s, Atari’s, PC’s en natuurlijk de Hack42 Arcade kast.

Er zijn diverse competities in o.a. Pong, Bomberman, Street Fighter 2, Duke Nukem 3d en Super Smash Brothers Melee. Hiervoor kan je je tijdens het evenement opgeven. Voor de winnaars is er klein aandenken.

Als je wil dat we BBQ voor je regelen, moet je je even aanmelden hier. Anders kan je gewoon langskomen vanaf 17:00. We gaan door tot diep in de nacht. Toegang is gratis. Een routebeschrijving staat hier. Tot zaterdag!

Aanstaande vrijdag biedt de Arnhemse hackerspace Hack42 een podium aan het Crypto Museum. Het Crypto Museum is virtueel maar organiseert vaak tentoonstellingen in samenwerkingen met andere musea. Vrijdag 15 juni zullen zij een lezing geven over Enigma machines en cryptografie.

De kern van cryptografie is verborgen boodschappen versturen. Waar een code-taal (“De arend heeft het nest verlaten.”) niet veilig genoeg is, wil men een tekst kunnen versleutelen. Een mooi bekend voorbeeld is de Caesarcijfer: schrijf het alfabet op, daaronder nog een keer in een andere volgorde. Versleutel je boodschap door iedere letter in de bovenste rij op te zoeken en de letter die eronder staat op te schrijven. De boodschap decoderen kan dan door iedere letter in de ónderste rij op te zoeken en de letter die erboven staat op te schrijven. Makkelijk uit te voeren, maar ook heel erg makkelijk te kraken.

De zoektocht naar betere encryptie (=versleutelen) is daarom ook nooit gestopt. Je kan je voorstellen dat het vooral in een oorlog belangrijk is dat je vijanden niet weten wat de inhoud is van je boodschap. Voor, maar vooral tijdens, de Tweede Wereldoorlog vond een grote ontwikkeling plaats op het gebied van codeermachines. Onder het grote publiek is vooral de Enigma-machine bekend. De codeermachines uit de Enigma-reeks werden door de Duitsers gebruikt en doorontwikkeld om versleutelde berichten voor de krijgsmacht het veld in te sturen.

Als de geniale Britse hackers uit Bletchley Park niet in staat waren geweest via vindingrijke wijzes de berichten toch te ontcijferen had de oorlog veel langer geduurd. Mogelijk was de uitkomst zelfs wel anders geweest. Waarom de Enigma-berichten toch te ontcijferen zijn en hoe dit in Bletchley Park werd aangepakt zal vrijdag uitgebreid besproken worden. Maar nog mooier is dat er niet alleen over gepraat wordt: er zullen Enigma-machines aanwezig zijn! Ooit met je vingers aan een stuk geschiedenis gezeten? Na komende vrijdag wel.

Kijk voor meer info op onze wiki: Enigma’s enzo.

A controversial project that currently pops up all over the Internet: that’s Orville, the Catcopter. Orville is a quadrocopter with the skin of a cat, he was conceived and built by the artist Bart Jansen, who, when his beloved cat died after a traffic accident, decided to give him a second life. In this second life Orville can do what he could never do in the first: take to the air, chasing after the birds.
For the technical side of the project, he had the support of a participant of Hack42: Ardinges. We asked him a few questions to get some more insight into the background of the project.

Pictured from left to right: Ardinges, Orville, Bart Jansen.
Photo: Cris Toala Olivares / Reuters, with kind permission, thank you!

Ardinges, you’ve worked on the project by Bart Janssen: Orville the Catcopter. What was your contribution?

I am responsible for the technology. Because I’ve been working with radiographic helicopters for a few years now (not toys, but seriously high power stuff) I was asked by Bart to participate in this project.
Without thinking twice, I said yes.

Bart built the Orvillecopter, I then got him adjusted and calibrated. But when at last the skin of Orville was fitted over the polyester body, the Orvillecopter was too heavy to be able to lift its own weight, and he could not really fly.

We then ordered new electronics in Hong Kong (based on my recommendations). These I fitted in, soldered, adjusted etc., set the gyroscopes and soon initial test flights were made, as can be seen on Youtube and other world media. Roughly speaking, this modification amounts to a doubling of power and better stabilization electronics.

Since flying with the Orvillecopter proved quite difficult, and I get along well with RC helicopters, I’m also so far the pilot of the Orvillecopter. A special experience.

How did the collaboration with the creator of the project, the artist Bart Jansen, go?

We get along well together and we’re on the same page. Not hindered by dogmas or subjective judgments. In recent weeks we’ve also been acting as a duo in the media. This, too, is a very nice experience!
So together we laugh a lot.

What was the biggest challenge that you came across durubg the project, and how did you overcome it?

The biggest challenge was to get Orville to fly well, despite his relatively high weight for a quadcopter, and his asymmetric mass.
First, good preconditions needed to be set up; after that the electronics could be ordered. Eventually I was able to retain the original engines, and simply pumped more power into them by increasing the voltage (from 12V to 16V), and by fitting heavier controls (from 17A to 30A per motor) for the engines.

The project has, besides a technical side, certainly an emotional one too.
How do you look at that? You own a cat. Have you ever found it hard?

No. Orville has led a good life, and has been killed in a collision with a, probably ugly Japanese, car. Bart had already decided after a period of mourning that Orville had to get a second life. I loved the idea, though I must admit that for my own cat I probably would not want this. I consider the Orvillecopter not to be living, dead or morbid, but as a piece of technology with a cat leather skin.
In other words: with someone else’s cat, to which I have no emotional attachment, I don’t find it troublesome.

What would you say to people who oppose to the project on emotional grounds?

Look at yourself. You wear leather shoes, are sitting on a leather couch and eat meat, without even wondering if the cow or pig in question has had a good life.

Orville has had a wonderful life, and always wanted to chase the birds and to fly, and this we have achieved. The Orvillecopter was created out of love.

Een controversieel project dat momenteel overal op het internet opduikt: dat is Orville, de Catcopter. Orville is een quadrocopter met de huid van een kat; hij is bedacht en gebouwd door de kunstenaar Bart Jansen, die toen zijn geliefde kat stierf na een aanrijding, besloot hem een tweede leven te geven. In dit tweede leven kan Orville doen wat hij in het eerste niet kon: de lucht in, achter de vogels aan.
Voor de technische kant van het project kreeg hij ondersteuning van een Hack42-deelnemer: Ardinges. We hebben hem een paar vragen gesteld om wat meer inzicht te krijgen in de achtergrond van het project.

Op de foto, van links naar rechts: Ardinges, Orville, Bart Jansen.
Foto: Cris Toala Olivares / Reuters, met toestemming, waarvoor dank

Ardinges, je hebt meegewerkt aan het project van Bart Janssen: Orville de Catcopter. Waaruit bestond jouw bijdrage?

Ik ben verantwoordelijk voor de techniek. Omdat ik al een paar jaar bezig ben met radiografische helikopters (géén kinderspeelgoed, maar serieus hoog vermogen-spul) werd ik door Bart gevraagd mee te doen aan dit project.
Zonder enige twijfel heb ik hierop ja gezegd.

Bart heeft de Orvillecopter gebouwd, ik heb hem in eerste instantie
afgesteld en ingeregeld. Echter toen op het laatst de huid van Orville over de polyester body ging werd de Orvillecopter te zwaar om zijn eigen gewicht goed te kunnen tillen, en kon hij niet echt meer vliegen.

We hebben toen in Hongkong nieuwe elektronica besteld (op mijn advies). Deze heb ik er in gemonteerd, gesoldeerd, afgeregeld, de gyroscopen etc. ingesteld en er zijn eerste proefvluchten gemaakt zoals die inmiddels al op Youtube en andere wereldmedia bekend zijn. Grofweg komt deze modificatie neer op een verdubbeling van het vermogen en betere stabilisatie-elektronica.

Omdat het vliegen met de Orvillecopter vrij lastig is, en ik goed overweg kan met RC helikopters, ben ik ook tot nog toe de piloot van de Orvillecopter. Een bijzondere ervaring.

Hoe verliep de samenwerking met de bedenker van het project, de kunstenaar Bart Jansen?

We kunnen het goed vinden samen en zitten op één lijn. Niet gehinderd door dogma’s of subjectieve oordelen. De afgelopen weken treden we dan ook als duo op in de media. Ook dit is een erg leuke evaring! We lachen samen dan ook heel wat af.

Wat was de grootste uitdaging waar je tijdens het werk tegenaan liep en hoe ben je daar overheen gekomen?

De grootste uitdaging was Orville goed aan het vliegen te krijgen, ondanks zijn relatief hoge gewicht voor een quadcopter en de asymmetrische massa.
Hiervoor moesten eerst goede randvoorwaarden opgesteld worden waarna de juiste elektronica besteld kon worden. Uiteindelijk kon ik de originele motoren behouden en er simpelweg meer vermogen in pompen door het voltage te verhogen (van 12V naar 16V), en zwaardere regelaars (van 17A naar 30A per motor) voor de motoren in te bouwen.

Het project heeft, naast een technische kant, ook zeker een emotionele.
Hoe kijk jij daar tegenaan? Je hebt zelf een kat. Heb je er ooit moeite mee gehad?

Neen. Orville heeft een mooi leven gehad en is door een aanvaring met een, hoogstwaarschijnlijk lelijke Japanse, auto om het leven gekomen. Bart had al besloten na een periode van rouw dat Orville een tweede leven moest krijgen. Ik vond het een prachtig idee al moet ik bekennen dat ik het met mijn eigen kat waarschijnlijk niet zou willen. Ik beschouw de Orvillecopter dan ook niet als levend, dood of morbide, maar als een stuk techniek met een
kattenleren huid. Ofwel: met andermans kat, waarmee ik geen emotionele binding heb, heb ik er geen moeite mee.

Wat zou je willen zeggen tegen mensen die op emotionele gronden bezwaar maken tegen het project?

Kijk naar jezelf. Je draagt leren schoenen, zit op een leren bank en eet vlees zonder je ook maar af te vragen of de koe of varken in kwestie wel een goed leven heeft gehad.

Orville heeft een prachtig leven gehad, wilde altijd al achter de vogeltjes aan vliegen, en dit hebben wij verwezenlijkt. De Orvillecopter is uit liefde gemaakt.