In een vorig blog hebben we een seriële aansluiting gesoldeerd aan een WiFi-router om het boot-proces te kunnen volgen en beinvloeden. Het uiteindelijke doel is Liminix te installeren op deze router. Gelukkig is deze router al goed ondersteund onder OpenWRT, dus dat is een mooi beginpunt.

OpenWRT-upgrade

Liminix is qua kernel gebaseerd op OpenWRT. Helaas zat Liminix nog op een oude OpenWRT-snapshot met Linux 5.15.71, waaronder deze router nog niet goed ondersteund wordt. Daarom hebben we eerst de OpenWRT in Liminix geupdate naar v23.05.2 met kernel 5.15.137.

Image-configuratie in Liminix

Een device in Liminix wordt gedefineerd in “devices/<devicenaam>/default.nix”. We introduceren dus een “devices/tp-archer-ax23/default.nix“, grotendeels gebaseerd op een bestaand device. We gebruiken hierbij de OpenWRT-documentatie om de architectuur, geheugen-offsets e.d. goed te kiezen, en de OpenWRT-code om een kernel-configuratie te genereren.

Booten met TFTP

De image-configuratie is een boel trial-and-error, waarbij de seriële terminal die we vorige keer hebben aangesloten onmisbaar was: via die weg kun je de U-Boot terminal benaderen.

Met Liminix kun je de tftpboot-output bouwen, die bestaat uit een image, een Device Tree (dtb), en instructies hoe je image en dtb naar het geheugen van het device kunt kopiëren en starten. De dtb wordt daarbij zo aangepast dat tijdens het bootproces het stuk van het geheugen waar het image zelf staat netjes wordt vermeden.

Het was nogal verwarrend dat de Liminix-instructies een bootm-commando met 3 parameters opleverde: het locatie van het image, de locatie van de ramdisk (if any), en de locatie van de FTD/dtb.

Helaas heeft the AX23 nog een oudere U-Boot versie, waarbij het bootm-commando nog maar 2 parameters krijgt. Dit betekent dat de dtb niet op de bootm-commandline kan worden meegegeven, maar aan het image moet worden geplakt. Daarvoor kan de tftpboot-module van Liminix iets worden aangepast.

TP-Link safeloader image

Nu we een image kunnen maken dat via TFTP netjes boot, werd het tijd een image te maken dat permanenter op de machine geflashed kan worden. Blijkbaar heeft TP-Link de U-Boot zo aangepast dat deze werkt met hun eigen ‘safeloader’-imageformaat. Als ik het goed begrijp hebben ze met dit formaat wat safeguards toegevoegd zodat je niet meer zomaar een image kunt uploaden dat voor een ander device bedoeld is. Gelukkig zat er in de OpenWRT firmware-utils al een tplink-safeloader tool waarvoor we een Liminix-module hebben toegevoegd.

Inrichting als repeater

Het mooie van Liminix is dat je de configuratie van je device in een soort configuratiebestand kunt beschrijven, en dan een image genereren.

Het configuratiebestand dat ik gebruik vind je hier. Omdat ik de router als WiFi-extender wilde inzetten, is het relatief eenvoudig: een ‘bridge’ om zowel de LAN-poorten als de WLAN-poorten, een DHCP-client om de router van een IP-adres te voorzien, en hostapd-configuratie voor beide WLAN-interfaces. Dit werkte vrij vlot, maar haalde teleurstellende snelheden. Nadat ik de hostapd-configuratie van OpenWRT heb overgenomen ging het wel snel. Ik heb geen bijzonder snelle internetverbinding, maar het is wel leuk dat WiFi nu ook op kantoor niet meer de bottleneck is in de verbinding met het internet:

Volgende stappen

Voorlopig ben ik tevreden met het resultaat.

De meeste verbeteringen hebben we als PR aangeboden aan Liminix en zijn ondertussen geaccepteerd. Alleen de support voor U-Boot mboot prompts met maar 2 parameters zou eigenlijk nog een keer opgeschoond moeten worden zodat die ook kan worden aangeboden.

Wel moet ik nog steeds met ethernet-kabels aan de slag om nieuwe images te flashen. Het zou mooi zijn over het netwerk te kunnen updaten. Liminix heeft daar wel modules voor, daar moet ik me nog verder in verdiepen.

Om meer inzicht te krijgen in het boot-proces, en later aan de slag te gaan met custom firmware zoals OpenWrt en Liminix, wilden we graag toegang tot de seriele poort van deze WiFi-router:

Hiervoor hebben we eerst het doosje opengemaakt en zijn op zoek gegaan naar de juiste contacten. Dit was nog niet gedocumenteerd, maar de vier niet-aangesloten contacten op een rijtje waren een goede gok. Met de multimeter was goed te zien dat het tweede contact de GND was, de andere drie contacten allemaal zo rond de 3.3v zaten. Met de ‘frequency’-setting van de multimeter was goed te zien dat het laatste contact het meest ‘noisy’ was, waaraan we afleidden dat dat waarschijnlijk de TX was. Het derde contact had een net iets zwakkere stroom dan de eerste, dus RX.

We hadden een aantal USB-naar-serial-converters liggen. Aangezien we niet wilden riskeren e.e.a. te beschadigen maten we eerst de stroomsterkte van de converters. Eentje had een signaal van 3,7V, dus die hebben we voor de zekerheid opzij gelegd. Met “screen /dev/ttyUSB0 115200” konden we snel bevestigen dat we de juiste pins te pakken hadden: zowel output als input werkten direct. Voor later gebruik hebben we er wat Dupont-draadjes aangesoldeerd:

Voor het nageslacht hebben we de foto met instructies ook aan de OpenWrt-documentatie toegevoegd op https://openwrt.org/toh/tp-link/archer_ax23_v1#serial

💃 Wie heeft er zin in een workshop textiel bedrukken?

Schrijf je hieronder in. 👍👎🫶

Wij (da’s Lurwah en Coco 🐘🦣) zijn dat nu aan het testen en willen hier best een keer een workshopje van maken 🪚🛠️🪠. in de workshop gebruik je de silhouette software om je eigen design te maken 🦩, dat print/snijd je dan met de vinylsnijder 🔪 om het vervolgens op je textiel naar keuze te drukken 🩲.

Zelf meenemen:

• Laptop
  • met software: silhouette studio
  • eventueel dongels naar usb-a
• Extra shirts/textiel om te testen/bedrukken
• Ideeeen / ontwerpen

Meedoen?

Schrijf je z.s.m. in op de wiki! Eet je geen wiki? Mail dan info@hack42.nl…

Jos en BugBlue hebben luchtfilters gebouwd.

Maar die had in ieder geval nog één aanpassing nodig…

Met Hack42 deelnemers en wat fantastische gasten zijn we afgelopen weekend druk bezig geweest met het vernieuwen van het dak van ons nieuwe pand aan de Cruquiusweg. Nouja, het eerste stukje dan.

Is dit nodig? Ja, best wel. Het originele dak is een niet-geïsoleerde enkele metaalplaat, die naast isolatie ook flink toe was aan wat reparaties en een nieuwe laag lak. Na wat proefopstellingen en onderzoek bleek compleet vernieuwen de beste (en goedkoopste) optie.

Op twitter hebben we de werkzaamheden bijgehouden. Als je het leuk vindt om dit mee te lezen kan je hieronder doorklikken. Ook als je zelf geen twitter-account hebt!

https://twitter.com/Lurwah/status/1302166499721916416?s=20

Klik HIER om het hele verhaal van dag 1 te lezen.

Dag 1 ging eigenlijk wel heel gesmeerd, met maar weinig drama. Om dat een beetje te corrigeren zijn we dag 2 maar begonnen als onze eigen reality soap:

https://twitter.com/Lurwah/status/1302524278370373632?s=20

Klik HIER om het hele verhaal van dag 2 te lezen.

Volgend weekend verder? Misschien de zaterdag, maar wat nu belangrijker is: Zondag 13 september hebben we De Grote Inpakdag op de oude locatie. En daar kunnen we nog goed hulp gebruiken! Kom jij ook? Heel fijn, maar vergeet je niet eerst aan te melden!

De SparkShack van Hackerspace Revspace Leidschendam heeft een project opgezet om van ijzeroer en houtskool ijzer te maken in een oven. Op zaterdag 20 juli wordt een tweede poging gedaan dit succesvol tot uitvoering te brengen.

Op zaterdagochtend wordt de oven gebouwd. Het voorverwarmen gaat ongeveer 2 uur duren, en het stoken van de oven zelf 6 uur. Daarna gaan we het ijzer er uit halen, dus we zijn de hele dag tot in de avond bezig.

Vanuit de SparkShack worden er ook smeedspullen meegenomen dus als mensen willen smeden op die dag is dat mogelijk. Verder is het idee om er een leuke happening van te maken waar deelnemers kunnen komen kijken en wordt het proces uitgelegd.

Voel je welkom om gedurende de zaterdag langs te komen en het project te bekijken en bespreken met andere aanwezigen. Bekijk ons computermuseum, of drink wat in onze lounge; we leiden je ook graag rond in de voor deelnemers bestemde ruimten waar gewerkt kan worden aan projecten.

Er is geen pinautomaat aanwezig, wil je gebruik maken van de bar, kun je contant geld meenemen. Eigen consumpties meebrengen is ook mogelijk.

Ja hoor, we hebben weer iets bedacht! Al jaren roepen mensen regelmatig: “ik ben nog steeds niet bij die ene hackerspace geweest, dat moet ik echt eens doen” en “een tour langs alle hackerspaces, dat lijkt me nou leuk” dus op een random vrijdagavond hoorden we het weer en gingen we over tot actie!

Het resultaat is: Hack42-on-tour, een roadtrip om in een weekend (3 en 4 november) met een bus vol mensen alle hackerspaces van Nederland te bezoeken. 13 spaces hebben zich hierbij aangesloten en zijn speciaal (of toch al wel) open wanneer de bus langsrijdt. En inmiddels hebben ook 32 mensen zich al aangemeld om mee te gaan. Er is natuurlijk plek voor 42, dus als je nog mee wilt, dan kan dat!

Het is een evenement IN een bus. Het is een roadtrip. Het is weer een succesvol Hack42 project. Het is 14 uur in een bus zitten en dan maar 30 minuten hebben om daadwerkelijk de spaces rond te kijken. Het is compleet gestoord maar vet hilarisch. Het is Hack42-on-tour. 🙂

Voor meer informatie en om jezelf aan te melden of te kijken wanneer we bij jouw space langskomen, kijk op Hack42 on Tour wiki.

The @Hack42 group have been sending me top-quality scans of old documentation. I'm still thinking of the best way to upload it all in a way that makes sense. It's 3tb of material, 36,200 pages.

— Jason Scott (@textfiles) 25 april 2018

Around 10k pages are still on their way, and we continue scanning. We might have about 5 times this on paper at the moment 🙂

— Lord Mendel Mobach (@bugblauw) 25 april 2018

I've got 15 separate windows creating .cbz files from @Hack42 scans, and then uploading them, from the collection they've given me (so far). To watch them come in (they're lovely and variant), just keep watching https://t.co/Ni08vPd6Bz over the next few days.

— Jason Scott (@textfiles) 30 april 2018

More to come! Archive.org

Onze Jos heeft een mooie droom. Hij wil met de speciaal opgerichte stichting Beehive 4.2 een techcampus (een soort van permanent hackerevent) opzetten op het terrein van de voormalig Koepelgevangenis van Arnhem.

Beehive 4.2 voert al vier jaar actie dit project waar te maken en heeft onder andere gesproken met Motherboard, diverse bedrijven steunen Beehive 4.2 zoals vorig jaar te lezen was in de Gelderlander

De droom komt steeds dichterbij. Op 15 maart moet het bod worden uitgebracht. Daarvoor heeft Beehive geld nodig om de aanbetaling van de financiering te kunnen doen en de droom (hopen wij) waar te maken. Help jij mee? Zelf al kun je maar 1 euro doneren, is Beehive daar blij mee. Daarmee kunnen zij laten zien dat mensen dit project steunen en willen zien gebeuren. Ook kun je misschien met je werkgever/zakenrelaties praten of zij Beehive willen steunen.

Omdat niet iedereen een credit card heeft en Hack42 dit project graag steunt, hebben wij besloten alle donaties die tot de 15e gedaan worden via overschrijving of Paypal te doneren aan het Beehive project.

Heb jij wel een creditcard ga dan naar de Generosity crowdfundingpagina.

Meer over Beehive 4.2 kun je lezen op hun eigen website beehive42.org.

Heb je vorige maand ons bezoek gemist van Walter Belgers en Marcel van Kervinck? Wat jammer, dan heb je namelijk ook hun verhaal over de zelfbouw computer zonder processor gemist. Maar dat is niet erg, Cooper heeft de talk weer netjes voor ons gestreamd en opgenomen. Je kunt deze dus weer bekijken op Youtube.

Ter voorbereiding op de interhackerspace xmas swap 2k17, hebben we de ontvangen pakketten van de interhackerspace xmas swap 2k16 uitgepakt. Het was gisteren immers Synth Maarten en bij een sint horen natuurlijk cadeautjes! Onderstaand de uitpakfilmpjes. Hartelijk dank allemaal!!

#0 Overview van alle pakketten

#1 Hal9K

#2 OSAA

#3 Frack

#4 Revspace

#5 NURDspace

#6 Tkkrlab

#7 RaumZeitLabor

Foto door DvanZuijlekom (Flickr)

Komende zondag, 8 oktober 2017, kun je weer een kijkje komen nemen bij Stichting Hack42, de speeltuin voor volwassenen. Kom langs voor een rondleiding door onze verschillende labs, leer je eigen projectje te solderen of maak een drone-selfie. Ook is het deze dag weer mogelijk binnen te lopen met al je vragen over Linux. Vergeet vooral uw laptop niet.

INFO
Wat: Weekend van de Wetenschap bij HACK42
Wanneer: 8 oktober 2017, vanaf 10:00 uur tot 17:00 uur
Waar: Koningsweg 31a te Arnhem
Doelgroep: mannen en vrouwen boven de 16
Toegankelijkheid: Hack42 bevindt zich op de 1e en 2e verdieping van Nieuw Vrijland te Arnhem. De hackerspace is toegankelijk via een trappenhuis en bij uitzondering met een lift.
Prijs: Gratis
Website: http://www.hack42.nl/
Twitter: https://twitter.com/hack42
Facebook: https://www.facebook.com/hack42
Flickr: http://www.flickr.com/groups/hack42/

We hadden het al eerder over Instructables: je weet wel, die website vol met uitgevoerde projekten, en instrukties om ze zelf ook te maken. Een leuke plek om ideetjes op te doen en technieken te leren.

Bij Instructables hadden ze van juni tot september een leuke wedstrijd, bedoeld voor makerspaces. Er deden een heleboel groepen mee, de meeste uit de Verenigde Staten. Je kon allerlei gereedschap winnen. En op z’n minst kon je een mooi snijapparaat winnen, een Silhouette Portrait, als je groep minstens tien ‘featured’  Instructables bij elkaar kon tikken. Nou, dat moest ons toch ook lukken?

Net Sinterklaas!

En dat is ons ook inderdaad gelukt! Ons team bestond uit SA007, Jos, Duur, Mack, Bix, Stoneshop, Cooper en ik, en samen maakten we zestien Instructables, bijna allemaal werden ze ‘featured’! Daarom kregen we onlangs in een grote doos toegestuurd: stickers, T-shirts, en vooral een mooie glimmende Silhouette Portrait. Dat was feestelijk uitpakken natuurlijk.

Twee van deze Instructables wonnen ook nog een individuele prijs: namelijk Mega Guide to Macro Photography van Dvanzuijlekom en From blank keys to working keys without dismanteling the lock van Jos.

Ik zou bijna zeggen: alweer een succesvol, en gezamenlijk, Hack42-projekt!

Een miniatuurprojekt.

Omdat ik geneigd ben tot sentimentaliteit, droeg ik mijn OHMbandjes nog steeds. Dat wordt onhandig; ze hangen in je eten, vroeg of laat haal je ze er dus af, en dan raken ze zoek, en je ziet ze nooit meer.

Ik wilde er iets meer mee doen. Omdat ik behalve een witte bezoekersband ook een zwarte orgaband had, kon ik een mooi afwisselend zebrapadpatroon maken in een band van vier bandjes breed. Een beetje vilt had ik nog wel, dat voelt lekker zacht; klittenband was in de space te vinden. De band moet tenslotte ook af kunnen ditmaal.

Band of Infinite Authority

Met de naaimachine in de space bleek ik wel vriendjes te kunnen worden. Mijn skills op dat gebied zijn niet indrukwekkend, maar afdoende om iets stevigs te maken.

De open plekken, ontstaan doordat er net niet genoeg materiaal was om het vilt te bedekken, bleken precies plaats te bieden aan de aluminium clipjes waarmee de bandjes hadden vastgezeten. Ditmaal had ik mijn rommel wel opgeruimd, en als beloning mocht ik de vuilnisbak omkeren om ze terug te vinden. Maar door zo’n detail laat een beetje ”maker’s high’‘ zich niet temperen.

Het eindresultaat is naar mijn zin en kan op de afterparty gebruikt worden om OHMo’s de ogen uit te steken.

A controversial project that currently pops up all over the Internet: that’s Orville, the Catcopter. Orville is a quadrocopter with the skin of a cat, he was conceived and built by the artist Bart Jansen, who, when his beloved cat died after a traffic accident, decided to give him a second life. In this second life Orville can do what he could never do in the first: take to the air, chasing after the birds.
For the technical side of the project, he had the support of a participant of Hack42: Ardinges. We asked him a few questions to get some more insight into the background of the project.

Orville in flight

Pictured from left to right: Ardinges, Orville, Bart Jansen.
Photo: Cris Toala Olivares / Reuters, with kind permission, thank you!

Ardinges, you’ve worked on the project by Bart Janssen: Orville the Catcopter. What was your contribution?

I am responsible for the technology. Because I’ve been working with radiographic helicopters for a few years now (not toys, but seriously high power stuff) I was asked by Bart to participate in this project.
Without thinking twice, I said yes.

Bart built the Orvillecopter, I then got him adjusted and calibrated. But when at last the skin of Orville was fitted over the polyester body, the Orvillecopter was too heavy to be able to lift its own weight, and he could not really fly.

We then ordered new electronics in Hong Kong (based on my recommendations). These I fitted in, soldered, adjusted etc., set the gyroscopes and soon initial test flights were made, as can be seen on Youtube and other world media. Roughly speaking, this modification amounts to a doubling of power and better stabilization electronics.

Since flying with the Orvillecopter proved quite difficult, and I get along well with RC helicopters, I’m also so far the pilot of the Orvillecopter. A special experience.

How did the collaboration with the creator of the project, the artist Bart Jansen, go?

We get along well together and we’re on the same page. Not hindered by dogmas or subjective judgments. In recent weeks we’ve also been acting as a duo in the media. This, too, is a very nice experience!
So together we laugh a lot.

What was the biggest challenge that you came across durubg the project, and how did you overcome it?

The biggest challenge was to get Orville to fly well, despite his relatively high weight for a quadcopter, and his asymmetric mass.
First, good preconditions needed to be set up; after that the electronics could be ordered. Eventually I was able to retain the original engines, and simply pumped more power into them by increasing the voltage (from 12V to 16V), and by fitting heavier controls (from 17A to 30A per motor) for the engines.

The project has, besides a technical side, certainly an emotional one too.
How do you look at that? You own a cat. Have you ever found it hard?

No. Orville has led a good life, and has been killed in a collision with a, probably ugly Japanese, car. Bart had already decided after a period of mourning that Orville had to get a second life. I loved the idea, though I must admit that for my own cat I probably would not want this. I consider the Orvillecopter not to be living, dead or morbid, but as a piece of technology with a cat leather skin.
In other words: with someone else’s cat, to which I have no emotional attachment, I don’t find it troublesome.

What would you say to people who oppose to the project on emotional grounds?

Look at yourself. You wear leather shoes, are sitting on a leather couch and eat meat, without even wondering if the cow or pig in question has had a good life.

Orville has had a wonderful life, and always wanted to chase the birds and to fly, and this we have achieved. The Orvillecopter was created out of love.

Een controversieel project dat momenteel overal op het internet opduikt: dat is Orville, de Catcopter. Orville is een quadrocopter met de huid van een kat; hij is bedacht en gebouwd door de kunstenaar Bart Jansen, die toen zijn geliefde kat stierf na een aanrijding, besloot hem een tweede leven te geven. In dit tweede leven kan Orville doen wat hij in het eerste niet kon: de lucht in, achter de vogels aan.
Voor de technische kant van het project kreeg hij ondersteuning van een Hack42-deelnemer: Ardinges. We hebben hem een paar vragen gesteld om wat meer inzicht te krijgen in de achtergrond van het project.

Orville in de vlucht

Op de foto, van links naar rechts: Ardinges, Orville, Bart Jansen.
Foto: Cris Toala Olivares / Reuters, met toestemming, waarvoor dank

Ardinges, je hebt meegewerkt aan het project van Bart Janssen: Orville de Catcopter. Waaruit bestond jouw bijdrage?

Ik ben verantwoordelijk voor de techniek. Omdat ik al een paar jaar bezig ben met radiografische helikopters (géén kinderspeelgoed, maar serieus hoog vermogen-spul) werd ik door Bart gevraagd mee te doen aan dit project.
Zonder enige twijfel heb ik hierop ja gezegd.

Bart heeft de Orvillecopter gebouwd, ik heb hem in eerste instantie
afgesteld en ingeregeld. Echter toen op het laatst de huid van Orville over de polyester body ging werd de Orvillecopter te zwaar om zijn eigen gewicht goed te kunnen tillen, en kon hij niet echt meer vliegen.

We hebben toen in Hongkong nieuwe elektronica besteld (op mijn advies). Deze heb ik er in gemonteerd, gesoldeerd, afgeregeld, de gyroscopen etc. ingesteld en er zijn eerste proefvluchten gemaakt zoals die inmiddels al op Youtube en andere wereldmedia bekend zijn. Grofweg komt deze modificatie neer op een verdubbeling van het vermogen en betere stabilisatie-elektronica.

Omdat het vliegen met de Orvillecopter vrij lastig is, en ik goed overweg kan met RC helikopters, ben ik ook tot nog toe de piloot van de Orvillecopter. Een bijzondere ervaring.

Hoe verliep de samenwerking met de bedenker van het project, de kunstenaar Bart Jansen?

We kunnen het goed vinden samen en zitten op één lijn. Niet gehinderd door dogma’s of subjectieve oordelen. De afgelopen weken treden we dan ook als duo op in de media. Ook dit is een erg leuke evaring! We lachen samen dan ook heel wat af.

Wat was de grootste uitdaging waar je tijdens het werk tegenaan liep en hoe ben je daar overheen gekomen?

De grootste uitdaging was Orville goed aan het vliegen te krijgen, ondanks zijn relatief hoge gewicht voor een quadcopter en de asymmetrische massa.
Hiervoor moesten eerst goede randvoorwaarden opgesteld worden waarna de juiste elektronica besteld kon worden. Uiteindelijk kon ik de originele motoren behouden en er simpelweg meer vermogen in pompen door het voltage te verhogen (van 12V naar 16V), en zwaardere regelaars (van 17A naar 30A per motor) voor de motoren in te bouwen.

Het project heeft, naast een technische kant, ook zeker een emotionele.
Hoe kijk jij daar tegenaan? Je hebt zelf een kat. Heb je er ooit moeite mee gehad?

Neen. Orville heeft een mooi leven gehad en is door een aanvaring met een, hoogstwaarschijnlijk lelijke Japanse, auto om het leven gekomen. Bart had al besloten na een periode van rouw dat Orville een tweede leven moest krijgen. Ik vond het een prachtig idee al moet ik bekennen dat ik het met mijn eigen kat waarschijnlijk niet zou willen. Ik beschouw de Orvillecopter dan ook niet als levend, dood of morbide, maar als een stuk techniek met een
kattenleren huid. Ofwel: met andermans kat, waarmee ik geen emotionele binding heb, heb ik er geen moeite mee.

Wat zou je willen zeggen tegen mensen die op emotionele gronden bezwaar maken tegen het project?

Kijk naar jezelf. Je draagt leren schoenen, zit op een leren bank en eet vlees zonder je ook maar af te vragen of de koe of varken in kwestie wel een goed leven heeft gehad.

Orville heeft een prachtig leven gehad, wilde altijd al achter de vogeltjes aan vliegen, en dit hebben wij verwezenlijkt. De Orvillecopter is uit liefde gemaakt.

Ambachtelijke Hack42 Koffiekoekjes

Vervolgens sta je voor de moeilijke keuze; wat ga je als eerste vandaliseren voorzien van het Hack42 logo? Koekjes natuurlijk! Omdat je voor een oerhollands kwaliteitsproduct wilt gaan, koop je Verkade Café Noir Original koekjes. Omdat je niet van half werk houdt, koop je in bulk in. Je opent de verpakking en wilt direct aan de slag, MAAR…de koekjes zijn niet mooi vlak?! Sterker nog, er zit een behoorlijk verschil in de dikte van het glazuur over het gehele koekje, waardoor de laser focus problemen krijgt en de gravure mislukt. Het is er niet eentje, alle koekjes in het pak zijn op dezelfde wijze gruwelijk misvormd. Je opent een tweede verpakking, zelfde verhaal. Je wordt zenuwachtig terwijl je een derde verpakking opent; idem dito. The horror, the horror. Je wereld stort in elkaar. Wat. Ga. Je. Doen?

Koekjes mishandelen met BugBlue

Je schrijft een klachtenbrief naar Verkade natuurlijk! Koekjes die je niet eens met een laser kan bewerken?! Belachelijk! Zeker wanneer je erachter komt dat de Albert Heijn huismerk Café Noir koekjes kwalitatief veel beter zijn en de laser totaal geen problemen heeft met deze koekjes. Als bewijs stuur je er een paar mee samen met de brief en natuurlijk nog wat Hack42 promotiemateriaal. Dat zal ze leren!

Een machine die zichzelf bezighoudt: dat is de ambtenarensimulator van WitchDoc.

Film: Ytrog.

Uit de documentatie:
“Het prototype van deze simulatiemachine omvat vier departementen die samenspel uitbeelden. Ieder departement heeft een aantal activiteiten en processen. Wanneer een departement informatie nodig heeft van een andere partij (ofwel een uitlevering wil doen) zal het een commissie samenstellen en op pad sturen. Er bestaat een kans dat de commissie tijdens haar werk een afhankelijkheid tegenkomt van een ander departement. Deze afhankelijkheid zal worden opgelost door de juiste informatie op te vragen bij het andere departement. Deze aanvraag zal volgens het proces of via toepasselijk escalatie-niveau / stuurmechanisme zo spoedig mogelijk worden behandeld.“

Oplettende lezertjes hebben het misschien al gezien: er staat een nieuw item in het menu bovenaan deze pagina.  Namelijk ‘Stats’.

Wat houdt dat in? Nou, statistieken natuurlijk. Ze geven verschillende aspecten weer van het reilen en zeilen van de space: zo zie je het stroomverbruik en het temperatuurverloop.
Dat laatste is nogal belangrijk voor ons, omdat onze space verwarmd wordt met een houtkachel, zoals je hebt kunnen lezen in deze blogpost. Het wordt dan ook nauwkeurig bijgehouden: per kwartier, per 2,5 uur, per 24 uur en per week, maand en jaar.

Wat je niet meteen ziet is dat ook de openingstijden van de Space zichtbaar zijn: op de temperatuurgrafieken zijn ze te herkennen aan een groene achtergrond.

Is dat alles? Nou, nee. Momenteel wordt er gewerkt aan het uitlezen en weergeven van de temperatuur in alle belangrijke ruimtes afzonderlijk.
En misschien verzinnen we nog wel andere dingen om te meten en bij te houden. Het verloop van de voorraad mate bijvoorbeeld. Hoeveel er door de gangen gelopen wordt, of het dataverkeer over onze WiFi. Of de aantallen van de verschillende soorten tostis in onze vriezer.

Waarom doen we dat? Heel simpel… omdat het kan!

Blokje van de RevSpace heeft zojuist een Wiki Foto Upload App gemaakt voor Hack42! Om deze te gebruiken heb je een Hack42 Wiki account nodig. Met dit account kunnen foto’s naar de wiki worden verstuurd.

Meer informatie over de applicatie staat op de wiki. Deel je foto’s!

Voor wie meer wil weten over het wereldwijde project achter onze doorgeefboekenkast.

Je vindt onze BookCrossing-boeken in de hal. Maar hoe, en hoe goed, werkt dat systeem nou eigenlijk?
Hier is een video die gemaakt is door TuE-studenten in het kader van een onderzoek. De opdracht was het uitvoeren van een kwalitatief onderzoek naar een zelf te kiezen fenomeen, vallend onder het onderwerp ‘mobiliteit in de stad’.

Het onderzoek en de video zijn uitgevoerd in nauwe samenwerking met de Nederlandse BookCrossing-gemeenschap. Die vindt het filmpje goed geslaagd.
Jij ook? Oordeel zelf.

Ondanks dat de zuurkast nog niet af is, zijn we al begonnen met de eerste bio-hacks. Na wederom een geslaagde avond koken en samen eten werd blijkbaar besloten om met de restanten aan de slag te gaan.

Dit project is met succes afgerond. Er is in een zeer korte tijd een stabiele kolonie van intelligent leven ontstaan. In de dampen die van de pan afkwamen zijn onder andere nieuwe elementen, sneller-dan-het-licht-neutrinos en mogelijk zelfs Higgs Boson-deeltjes waargenomen.

Het project op zijn hoogtepunt.

Het eerste bio-hackproject op zijn hoogtepunt.

Gekleed in een Hazmat-pak heeft een dappere vrijwilliger het project op vakkundige wijze ontmanteld. De verschillende stoffen zijn van elkaar gescheiden: de ontstane giftige stoffen zijn naar een depot gebracht, de radioactieve delen zijn in een ondergrondse bunker – toch handig, zo’n voormalig-militair-terrein – opgeslagen, en de maïskorrels konden nog gewoon bij het GFT-afval.

Project afgerond, nu weer verder.

En weer klaar voor volgende experimenten.

 

Meer over dit Biologische Experiment in een volgende post.