Arnhem, 10 januari 2020 – Tijdens een speciale expositie van 24 januari tot en met 16 februari 2020 eren de vrienden van Arjen Kamphuis zijn bijzondere werk op het gebied van informatiebeveiliging.

De plotselinge verdwijning van Arjen Kamphuis, augustus 2018 in Noorwegen, is nog altijd omgeven door vele vragen. Er zijn veel theorieën, maar niemand weet wat er in die laatste dagen heeft plaatsgevonden. Volgens de Noorse politie is er sprake van een noodlottig ongeval.

Arjen Kamphuis was een welbekend IT-expert en onderzocht de gevolgen van ontwikkelingen op het gebied van wetenschap en technologie. Hij was ook zeer actief op het gebied van informatiebeveiliging. In 2016 heeft hij het boek “Information Security for Journalists” uitgebracht die wereldwijd door journalisten gebruikt wordt.

Om zijn werk te eren organiseren vrienden van Arjen Kamphuis in samenwerking met kunstenaar Jillis Groen een expositie. De kunstenaar heeft, gebaseerd op foto’s van Dennis van Zuijlekom en onderzoek in Noorwegen, een serie schilderijen gemaakt over de verdwijning van Arjen Kamphuis.

Deze schilderijen worden tentoongesteld in de voormalig Christus Koning-kapel aan de Koningsweg, naast het hoofdgebouw van Hack42, een community waar Arjen Kamphuis persoonlijk bij betrokken was.

De expositie wordt geopend op vrijdagavond 24 januari en loopt door tot en met 16 februari. Diverse sprekers vertellen tijdens de openingsavond over hun vriend Arjen en wat hij voor hen betekent.

De vrienden van Arjen brengen, in overleg met zijn familie, ook een boek uit met Arjen’s beste schrijfsels. Dit boek kun je afhalen tijdens de expositie.

Opening expositie: Vrijdag 24 januari 19:00 uur
Overige openingstijden expositie tot en met 16 februari:
Donderdag: 12:00 – 22:00 uur
Vrijdag: 12:00 – 22:00 uur
Zaterdag: 12:00 – 18:00 uur
Zondag: 12:00 – 18:00 uur
Op zondag 26 januari is de expositie gesloten.
Adres: Koningsweg 31a te Arnhem
Toegang: gratis
Boek: 25 euro

——————-Einde persbericht——————-

U bent van harte uitgenodigd om ook een bezoek te brengen tijdens de expositie. Vanwege het persoonlijke karakter vragen wij wel of pers zich vooraf wilt melden. Wilt u op deze uitnodiging ingaan, laat het ons weten via bestuur@hack42.nl

Komend jaar, van 24 januari tot en met 15 februari 2020, vindt er een drie weken durende kunst expositie plaats in de kapel naast Hackerspace Hack42, om het gedachtegoed van Arjen Kamphuis levend te houden.

Ook wordt er een boek uitgebracht met zijn beste schrijfsels. Wil je hieraan mee-doneren dan kun je geld overmaken naar deze BUNQ-rekening. Bij 25 euro (of meer) en de vermelding “softcover” krijg je tevens een eigen exemplaar. Heb je liever een hardcover dan kun je 42 euro (of meer) en de opmerking “hardcover” overmaken. De boeken zijn af te halen tijdens de expositie.

Het is deze week een jaar geleden dat een van onze Hack42 deelnemers een stukje ging wandelen in Noorwegen… maar daarvan (nog) niet is teruggekomen. Er zijn in diverse zoek-, media-, facebook- en stickeracties gehouden om hem te kunnen terugvinden. Ook al lijkt het soms erg stil, onze aandacht voor de zoektocht is nog niet verslapt. De mogelijke nuttige acties worden helaas steeds minder talrijk.

Er zijn regelmatig acties en projecten vanuit de space of andere vrienden in lijn met Arjen Kamphuis zijn overtuigingen. Een daarvan is dat Hack42 de jaarlijkse Tirana Cryptoparty laat doorgaan en hen dit jaar een flinke stapel goed werkende en uitgeruste laptops gaat doneren.

Iets anders wat we bedacht hebben is om komend jaar rond zijn verjaardag een drie weken durende kunst expositie te laten plaatsvinden in de kapel naast Hackerspace Hack42. De expositie staat gepland voor 24 januari tot en met 15 februari 2020.

Meer info volgt.

Een miniatuurprojekt.

Omdat ik geneigd ben tot sentimentaliteit, droeg ik mijn OHMbandjes nog steeds. Dat wordt onhandig; ze hangen in je eten, vroeg of laat haal je ze er dus af, en dan raken ze zoek, en je ziet ze nooit meer.

Ik wilde er iets meer mee doen. Omdat ik behalve een witte bezoekersband ook een zwarte orgaband had, kon ik een mooi afwisselend zebrapadpatroon maken in een band van vier bandjes breed. Een beetje vilt had ik nog wel, dat voelt lekker zacht; klittenband was in de space te vinden. De band moet tenslotte ook af kunnen ditmaal.

Band of Infinite Authority

Met de naaimachine in de space bleek ik wel vriendjes te kunnen worden. Mijn skills op dat gebied zijn niet indrukwekkend, maar afdoende om iets stevigs te maken.

De open plekken, ontstaan doordat er net niet genoeg materiaal was om het vilt te bedekken, bleken precies plaats te bieden aan de aluminium clipjes waarmee de bandjes hadden vastgezeten. Ditmaal had ik mijn rommel wel opgeruimd, en als beloning mocht ik de vuilnisbak omkeren om ze terug te vinden. Maar door zo’n detail laat een beetje ”maker’s high’‘ zich niet temperen.

Het eindresultaat is naar mijn zin en kan op de afterparty gebruikt worden om OHMo’s de ogen uit te steken.

A controversial project that currently pops up all over the Internet: that’s Orville, the Catcopter. Orville is a quadrocopter with the skin of a cat, he was conceived and built by the artist Bart Jansen, who, when his beloved cat died after a traffic accident, decided to give him a second life. In this second life Orville can do what he could never do in the first: take to the air, chasing after the birds.
For the technical side of the project, he had the support of a participant of Hack42: Ardinges. We asked him a few questions to get some more insight into the background of the project.

Orville in flight

Pictured from left to right: Ardinges, Orville, Bart Jansen.
Photo: Cris Toala Olivares / Reuters, with kind permission, thank you!

Ardinges, you’ve worked on the project by Bart Janssen: Orville the Catcopter. What was your contribution?

I am responsible for the technology. Because I’ve been working with radiographic helicopters for a few years now (not toys, but seriously high power stuff) I was asked by Bart to participate in this project.
Without thinking twice, I said yes.

Bart built the Orvillecopter, I then got him adjusted and calibrated. But when at last the skin of Orville was fitted over the polyester body, the Orvillecopter was too heavy to be able to lift its own weight, and he could not really fly.

We then ordered new electronics in Hong Kong (based on my recommendations). These I fitted in, soldered, adjusted etc., set the gyroscopes and soon initial test flights were made, as can be seen on Youtube and other world media. Roughly speaking, this modification amounts to a doubling of power and better stabilization electronics.

Since flying with the Orvillecopter proved quite difficult, and I get along well with RC helicopters, I’m also so far the pilot of the Orvillecopter. A special experience.

How did the collaboration with the creator of the project, the artist Bart Jansen, go?

We get along well together and we’re on the same page. Not hindered by dogmas or subjective judgments. In recent weeks we’ve also been acting as a duo in the media. This, too, is a very nice experience!
So together we laugh a lot.

What was the biggest challenge that you came across durubg the project, and how did you overcome it?

The biggest challenge was to get Orville to fly well, despite his relatively high weight for a quadcopter, and his asymmetric mass.
First, good preconditions needed to be set up; after that the electronics could be ordered. Eventually I was able to retain the original engines, and simply pumped more power into them by increasing the voltage (from 12V to 16V), and by fitting heavier controls (from 17A to 30A per motor) for the engines.

The project has, besides a technical side, certainly an emotional one too.
How do you look at that? You own a cat. Have you ever found it hard?

No. Orville has led a good life, and has been killed in a collision with a, probably ugly Japanese, car. Bart had already decided after a period of mourning that Orville had to get a second life. I loved the idea, though I must admit that for my own cat I probably would not want this. I consider the Orvillecopter not to be living, dead or morbid, but as a piece of technology with a cat leather skin.
In other words: with someone else’s cat, to which I have no emotional attachment, I don’t find it troublesome.

What would you say to people who oppose to the project on emotional grounds?

Look at yourself. You wear leather shoes, are sitting on a leather couch and eat meat, without even wondering if the cow or pig in question has had a good life.

Orville has had a wonderful life, and always wanted to chase the birds and to fly, and this we have achieved. The Orvillecopter was created out of love.

Een controversieel project dat momenteel overal op het internet opduikt: dat is Orville, de Catcopter. Orville is een quadrocopter met de huid van een kat; hij is bedacht en gebouwd door de kunstenaar Bart Jansen, die toen zijn geliefde kat stierf na een aanrijding, besloot hem een tweede leven te geven. In dit tweede leven kan Orville doen wat hij in het eerste niet kon: de lucht in, achter de vogels aan.
Voor de technische kant van het project kreeg hij ondersteuning van een Hack42-deelnemer: Ardinges. We hebben hem een paar vragen gesteld om wat meer inzicht te krijgen in de achtergrond van het project.

Orville in de vlucht

Op de foto, van links naar rechts: Ardinges, Orville, Bart Jansen.
Foto: Cris Toala Olivares / Reuters, met toestemming, waarvoor dank

Ardinges, je hebt meegewerkt aan het project van Bart Janssen: Orville de Catcopter. Waaruit bestond jouw bijdrage?

Ik ben verantwoordelijk voor de techniek. Omdat ik al een paar jaar bezig ben met radiografische helikopters (géén kinderspeelgoed, maar serieus hoog vermogen-spul) werd ik door Bart gevraagd mee te doen aan dit project.
Zonder enige twijfel heb ik hierop ja gezegd.

Bart heeft de Orvillecopter gebouwd, ik heb hem in eerste instantie
afgesteld en ingeregeld. Echter toen op het laatst de huid van Orville over de polyester body ging werd de Orvillecopter te zwaar om zijn eigen gewicht goed te kunnen tillen, en kon hij niet echt meer vliegen.

We hebben toen in Hongkong nieuwe elektronica besteld (op mijn advies). Deze heb ik er in gemonteerd, gesoldeerd, afgeregeld, de gyroscopen etc. ingesteld en er zijn eerste proefvluchten gemaakt zoals die inmiddels al op Youtube en andere wereldmedia bekend zijn. Grofweg komt deze modificatie neer op een verdubbeling van het vermogen en betere stabilisatie-elektronica.

Omdat het vliegen met de Orvillecopter vrij lastig is, en ik goed overweg kan met RC helikopters, ben ik ook tot nog toe de piloot van de Orvillecopter. Een bijzondere ervaring.

Hoe verliep de samenwerking met de bedenker van het project, de kunstenaar Bart Jansen?

We kunnen het goed vinden samen en zitten op één lijn. Niet gehinderd door dogma’s of subjectieve oordelen. De afgelopen weken treden we dan ook als duo op in de media. Ook dit is een erg leuke evaring! We lachen samen dan ook heel wat af.

Wat was de grootste uitdaging waar je tijdens het werk tegenaan liep en hoe ben je daar overheen gekomen?

De grootste uitdaging was Orville goed aan het vliegen te krijgen, ondanks zijn relatief hoge gewicht voor een quadcopter en de asymmetrische massa.
Hiervoor moesten eerst goede randvoorwaarden opgesteld worden waarna de juiste elektronica besteld kon worden. Uiteindelijk kon ik de originele motoren behouden en er simpelweg meer vermogen in pompen door het voltage te verhogen (van 12V naar 16V), en zwaardere regelaars (van 17A naar 30A per motor) voor de motoren in te bouwen.

Het project heeft, naast een technische kant, ook zeker een emotionele.
Hoe kijk jij daar tegenaan? Je hebt zelf een kat. Heb je er ooit moeite mee gehad?

Neen. Orville heeft een mooi leven gehad en is door een aanvaring met een, hoogstwaarschijnlijk lelijke Japanse, auto om het leven gekomen. Bart had al besloten na een periode van rouw dat Orville een tweede leven moest krijgen. Ik vond het een prachtig idee al moet ik bekennen dat ik het met mijn eigen kat waarschijnlijk niet zou willen. Ik beschouw de Orvillecopter dan ook niet als levend, dood of morbide, maar als een stuk techniek met een
kattenleren huid. Ofwel: met andermans kat, waarmee ik geen emotionele binding heb, heb ik er geen moeite mee.

Wat zou je willen zeggen tegen mensen die op emotionele gronden bezwaar maken tegen het project?

Kijk naar jezelf. Je draagt leren schoenen, zit op een leren bank en eet vlees zonder je ook maar af te vragen of de koe of varken in kwestie wel een goed leven heeft gehad.

Orville heeft een prachtig leven gehad, wilde altijd al achter de vogeltjes aan vliegen, en dit hebben wij verwezenlijkt. De Orvillecopter is uit liefde gemaakt.

Dit jaar heb ik geen kerstballen gekocht. Ook degene die ik al had bleven in de doos zitten. Ik heb alleen de lichtjes eruit gehaald, en verder heb ik mijn kerstboom versierd met onderdelen en componenten.
Zo ziet hij eruit:

Geeky tree bij avond

Geeky tree bij daglicht

Foto’s maken van een kerstboom is Moeilijk. Of ze zijn sfeervol, en dan zie je eigenlijk niet wat er in de boom zit, of ze zien er niet uit, maar dan kunnen ze duidelijker zijn. Daarom ook een foto bij daglicht.

Je ziet: lang niet zo mooi. Maar wel duidelijker.

Wat zijn al die ronde dingen?
De grootste zijn CDs die heel even in de magnetron zijn geweest, ze krijgen daardoor een prachtig craquelee-effect.
De kleinere, in brons- of zilverkleur, zijn harddisk-platters. Er zijn glazen en metalen versies van; de glazen spiegelen prachtig, maar je kunt ze niet buigen en ook boren is riskant. De metalen zijn veel handelbaarder: je kunt erin boren, en ze buigen met een tangetje. Door de rand te verbuigen op regelmatige afstanden geef je ze een sierlijk effect.

Er zijn ook nog ventilatorroosters, die op onderzetters lijken; meestal verchroomd, soms goudkleurig. Ze zijn heel leuk om mee te werken omdat ze lusjes hebben waar je weer andere dingen aan kunt hangen.

En wat nog meer?
Je ziet ook puntige dingen in zilver- en koperkleur. Dat zijn leeskoppen uit oude harddisks. De ster in de top van de boom is gemaakt van zes ervan.
Er zijn ook blinkende cylindertjes, de meeste zijn blauw; dat zijn condensatoren.

Ik heb ook de metalen ringen gebruikt die je tussen de verschillende platters van een harddisk vindt. En een paar koperen spoeltjes uit voedingen. En nog van alles dat er mooi uitzag en toevallig in de buurt was.

Om alles aan elkaar te binden en op te hangen gebruikte ik dik buigbaar koperdraad, in feite gestript installatiedraad. Het blinkt mooi en het is makkelijk om mee te werken.

Dus dit is hem dan… mijn geeky tree. Ik heb er met veel plezier aan gewerkt.  Ik heb het gedaan als #42-project en er ook een kleine workshop van gemaakt.  In de space vind je een paar van de resultaten hiervan aan een kleine kerstboom in de lounge.

Hopelijk brengt dit ook andere mensen op leuke ideeën.

Afgelopen zondag had Hack42 zijn eerste mixsessie, ofwel een DJ Jamsessie. Vier dj’s hebben zich uitstekend vermaakt, gelachen en gestoorde muziek-combo’s ontdekt.

De lezingenruimte was het domein waar we aan het begin van de dag een tafel hebben geïmproviseerd. Met kratten Mate, houten platen en mooie tape ziet het er niet alleen professioneel uit; het is ook nog stevig. Na wat kabels en speakers neergezet te hebben konden we beginnen.

Er stonden 3 mix-setups die ieder op een eigen manier werkte. Zo hadden we bijvoorbeeld Traktor 2, Deckadance en Virtual DJ. Naast deze software hadden we natuurlijk ook vinyl meegenomen en draaide we muziek vanaf USB stick en CD.

De setup: tafel, dj sets, speakers en gaan!

De setups waren met elkaar verbonden via een centrale mengtafel. Vanaf daar ging het naar de speakers en opname-laptop. Iedereen kon dus tegelijkertijd horen wat die aan het doen was. In de praktijk hoor je tegelijkertijd twee samengemixte nummers; de kunst is om jouw muziek in te mixen op hetgeen wat al speelt… Als je dat goed doet, geeft het een ontzettende kick.

Je moet dus echt samenwerken voor drops en transities. Dat is lastiger dan in je eentje, maar daarom veel gaver en uitdagender. Ook kan je het moeilijker maken door een andere muziekstijl te gebruiken maar in te mixen op de huidige snelheid. Zo kwamen allerlei soorten muziek langs, ontstonden nieuwe gestoorde combinaties en stijlen.

De boventoon lag op drum & bass, dubstep en drumstep. Ook hebben we house classics aangeraakt, hardcore en populaire dansmuziek. Dat betekent dat er nog genoeg stijlen zijn voor een volgende sessie; zoals hiphop, minimal, top40 classics en glamrock.

Over de volgende keer gesproken; die komt in het najaar. We gaan het zo inrichten dat meerdere setups tegelijkertijd beter kunnen samenwerken en geven meer aandacht aan theorie. Voor het betere gooi en smijtwerk blijft natuurlijk ruimte genoeg; jammen tot het dak eraf gaat! We houden je op de hoogte via de bekende kanalen!

• Foto’s en details op de wiki: klik hier
• Aankondiging Mixsessie op dj2dj.nl

Dank aan Moem, Brenno, Mac en WitchDoc voor ondersteuning, apparatuur en materialen 🙂

Iedereen druk aan het mixen en luisteren, tegelijkertijd!

Meer foto’s zijn hier te vinden…

Cool! Hackaday.com heeft een stukje geplaatst over onze spacestateswitch. Kudo’s aan WitchDoc voor het idee de switch in te sturen naar hackaday.com.

De SpaceStateSwitch schakelt de space “aan” of “uit” en is gekoppeld aan de website, twitter en irc. Hiermee signaleren we onze deelnemers wanneer er anderen in de ruimte aanwezig zijn en het dus tijd is om te komen spelen.

De schakelaar koppelt de tx en rx van een ongebruikte netwerkpoort van een accesspoint. Hierop draait een script die de netwerkpoort 1x per minuut checkt. Indien de poort van status veranderd onderneemt het script actie door te twitteren. Meer technische achtergrondinformatie is te vinden op onze wiki.