Afgelopen zaterdag, 13 april, vond de eerste Nederlandse type-in plaats bij Hackerspace Hack42 te Arnhem. Natuurlijk zijn er meer verzamelaarsbijeenkomsten geweest, maar aangezien deze bijeenkomsten geen type-ins genoemd werden mochten wij met deze eer strijken.

Er waren 6 tot 10 mensen en 16 typemachines, teletypes en telexen aanwezig in wat wij bij Hack42 de Bibliotheek noemen. Van al deze machines hebben we de lettertypes vergeleken. Deze pagina is ingescand en hier te vinden.

Omdat de meeste deelnemers van Hack42 nieuw zijn bij dit “typemachine gebeuren”, waren we zeer verheugd door het bezoek van Jaap Horstink. Hij weet veel over typemachines en de geschiedenis hierachter en kon ons van informatie voorzien op verschillende vlakken. Dankzij Jaap heb ik geleerd hoe ik het toetsengedeelte van mijn Imperial D kon loskoppelen en heeft een andere aanwezige geleerd dat hij de wagen van zijn Remington Rand kon verwijderen. Dit was voor iedereen een grote verrassing!

Na het praten over en het bekijken van de aanwezige machines, hebben we ons verplaatst naar de Hannibal Lecture Hall om de Typewriter Movie te kijken. Deze film met 30+ interviews van auteurs, verzamelaars, journalisten, proffessoren, bloggers, studenten, artiesten, uitvinders en reperateurs is zeer goed ontvangen. De enige opmerking was dat de 30+ interviews in kleine stukjes geknipt waren om in een uur film te passen. Persoonlijk vond ik het erg leuk de typemachine vanuit al deze hoeken belicht te zien en een aantal gezichten achter de blogs die ik regelmatig bezoek te leren kennen.

Na de film zijn we teruggegaan naar de Bibliotheek om de aanwezige machines uit te proberen. De ruimte werd al snel gevuld door het luide en steeds snellere clickety-clack. Vervolgens hebben we gezamenlijk een maaltijd genuttigd en is iedereen langszaamaan naar huis vertrokken.

Ondanks dat er niet veel bezoekers zijn gekomen, was het een geweldige dag, met geweldige mensen en fantastische machines. De volgende keer dat we een type-in plannen, zullen we wat meer rekening proberen te houden met data van andere gelijktijdige evenementen.

* Foto’s van de type-in zijn hier te vinden.
* De getypte documenten zullen in de komende dagen worden geupload.
* Meer verhalen over de type-in zijn te vinden op Spider’s blog

Foto: Robert Kwakkelstein

Haar werk is een combinatie van esthetische en technische perfectie, doorgevoerd tot het absolute uiterste. Haar gedrevenheid, kennis, vaardigheden, precisie en oog voor detail zijn vrijwel ongeëvenaard in de wereld.

Op vrijdag 7 september hebben wij Tatjana J. van Vark als gast mogen ontvangen in Hackerspace Hack42 te Arnhem. Het is moeilijk om de hele avond samen te vatten in een enkel woord, als we mochten kiezen zou dit “awesome” zijn (uiteraard geschreven in letters van vuur, circa 10 meter hoog). Eigenlijk zijn we nog steeds diep onder de indruk en zijn de gebeurtenissen op die avond nauwelijks te beschrijven. We gaan het toch proberen.

Mevrouw Van Vark werd in 1944 geboren en bouwde reeds op haar 14e een oscilloscoop (…). Haar CV omvat research en development werk voor bijvoorbeeld overheidsinstanties, laboratoria, energiecentrales en de luchtvaartindustrie. Als hobby heeft ze in enkele decennia minutieus de onderdelen voor het Navigation and Bombing System van de Valiant, Victor en Vulcan bommenwerpers verzameld, geassembleerd en weer operationeel gemaakt.

Foto: Tim Samshuijzen

Uiteraard krijgt iedere gast een rondleiding door de Hackerspace. De vrijdagavond is een goed moment daarvoor omdat er altijd genoeg deelnemers aanwezig zijn die werken aan projecten of gewoon voor de gezelligheid rondhangen. Mevrouw Van Vark genoot zichtbaar van ons museum en overige bijzondere objecten die we in de loop der tijd verzameld hebben. Ook in het Makerlab werden o.a. de 3D printers uitvoerig besproken.
De rondleiding werd afgesloten met een gezellig praatje en een kop thee in de lounge. Het gesprek dat we met haar hadden liep al snel uit in een impromptu lezing. Haar website werd project voor project doorlopen waarbij mevrouw Van Vark uitleg gaf over haar creaties en vragen beantwoordde uit het (hoofdzakelijk) ademloos toeluisterende publiek. Een aanwijsstok van een stuk draadeind, haastig opgetrommeld maar eigenlijk geheel in stijl. Technische details werden afgewisseld met anekdotes en verhalen uit haar leven. Razend interessant, uitermate boeiend, soms vreselijk grappig, maar soms helaas ook erg triest.

Mevrouw Van Vark; wij hebben genoten van uw bezoek. Diep respect voor u en uw werk. Weet dat u bij ons altijd van harte welkom bent.

A controversial project that currently pops up all over the Internet: that’s Orville, the Catcopter. Orville is a quadrocopter with the skin of a cat, he was conceived and built by the artist Bart Jansen, who, when his beloved cat died after a traffic accident, decided to give him a second life. In this second life Orville can do what he could never do in the first: take to the air, chasing after the birds.
For the technical side of the project, he had the support of a participant of Hack42: Ardinges. We asked him a few questions to get some more insight into the background of the project.

Orville in flight

Pictured from left to right: Ardinges, Orville, Bart Jansen.
Photo: Cris Toala Olivares / Reuters, with kind permission, thank you!

Ardinges, you’ve worked on the project by Bart Janssen: Orville the Catcopter. What was your contribution?

I am responsible for the technology. Because I’ve been working with radiographic helicopters for a few years now (not toys, but seriously high power stuff) I was asked by Bart to participate in this project.
Without thinking twice, I said yes.

Bart built the Orvillecopter, I then got him adjusted and calibrated. But when at last the skin of Orville was fitted over the polyester body, the Orvillecopter was too heavy to be able to lift its own weight, and he could not really fly.

We then ordered new electronics in Hong Kong (based on my recommendations). These I fitted in, soldered, adjusted etc., set the gyroscopes and soon initial test flights were made, as can be seen on Youtube and other world media. Roughly speaking, this modification amounts to a doubling of power and better stabilization electronics.

Since flying with the Orvillecopter proved quite difficult, and I get along well with RC helicopters, I’m also so far the pilot of the Orvillecopter. A special experience.

How did the collaboration with the creator of the project, the artist Bart Jansen, go?

We get along well together and we’re on the same page. Not hindered by dogmas or subjective judgments. In recent weeks we’ve also been acting as a duo in the media. This, too, is a very nice experience!
So together we laugh a lot.

What was the biggest challenge that you came across durubg the project, and how did you overcome it?

The biggest challenge was to get Orville to fly well, despite his relatively high weight for a quadcopter, and his asymmetric mass.
First, good preconditions needed to be set up; after that the electronics could be ordered. Eventually I was able to retain the original engines, and simply pumped more power into them by increasing the voltage (from 12V to 16V), and by fitting heavier controls (from 17A to 30A per motor) for the engines.

The project has, besides a technical side, certainly an emotional one too.
How do you look at that? You own a cat. Have you ever found it hard?

No. Orville has led a good life, and has been killed in a collision with a, probably ugly Japanese, car. Bart had already decided after a period of mourning that Orville had to get a second life. I loved the idea, though I must admit that for my own cat I probably would not want this. I consider the Orvillecopter not to be living, dead or morbid, but as a piece of technology with a cat leather skin.
In other words: with someone else’s cat, to which I have no emotional attachment, I don’t find it troublesome.

What would you say to people who oppose to the project on emotional grounds?

Look at yourself. You wear leather shoes, are sitting on a leather couch and eat meat, without even wondering if the cow or pig in question has had a good life.

Orville has had a wonderful life, and always wanted to chase the birds and to fly, and this we have achieved. The Orvillecopter was created out of love.

Een controversieel project dat momenteel overal op het internet opduikt: dat is Orville, de Catcopter. Orville is een quadrocopter met de huid van een kat; hij is bedacht en gebouwd door de kunstenaar Bart Jansen, die toen zijn geliefde kat stierf na een aanrijding, besloot hem een tweede leven te geven. In dit tweede leven kan Orville doen wat hij in het eerste niet kon: de lucht in, achter de vogels aan.
Voor de technische kant van het project kreeg hij ondersteuning van een Hack42-deelnemer: Ardinges. We hebben hem een paar vragen gesteld om wat meer inzicht te krijgen in de achtergrond van het project.

Orville in de vlucht

Op de foto, van links naar rechts: Ardinges, Orville, Bart Jansen.
Foto: Cris Toala Olivares / Reuters, met toestemming, waarvoor dank

Ardinges, je hebt meegewerkt aan het project van Bart Janssen: Orville de Catcopter. Waaruit bestond jouw bijdrage?

Ik ben verantwoordelijk voor de techniek. Omdat ik al een paar jaar bezig ben met radiografische helikopters (géén kinderspeelgoed, maar serieus hoog vermogen-spul) werd ik door Bart gevraagd mee te doen aan dit project.
Zonder enige twijfel heb ik hierop ja gezegd.

Bart heeft de Orvillecopter gebouwd, ik heb hem in eerste instantie
afgesteld en ingeregeld. Echter toen op het laatst de huid van Orville over de polyester body ging werd de Orvillecopter te zwaar om zijn eigen gewicht goed te kunnen tillen, en kon hij niet echt meer vliegen.

We hebben toen in Hongkong nieuwe elektronica besteld (op mijn advies). Deze heb ik er in gemonteerd, gesoldeerd, afgeregeld, de gyroscopen etc. ingesteld en er zijn eerste proefvluchten gemaakt zoals die inmiddels al op Youtube en andere wereldmedia bekend zijn. Grofweg komt deze modificatie neer op een verdubbeling van het vermogen en betere stabilisatie-elektronica.

Omdat het vliegen met de Orvillecopter vrij lastig is, en ik goed overweg kan met RC helikopters, ben ik ook tot nog toe de piloot van de Orvillecopter. Een bijzondere ervaring.

Hoe verliep de samenwerking met de bedenker van het project, de kunstenaar Bart Jansen?

We kunnen het goed vinden samen en zitten op één lijn. Niet gehinderd door dogma’s of subjectieve oordelen. De afgelopen weken treden we dan ook als duo op in de media. Ook dit is een erg leuke evaring! We lachen samen dan ook heel wat af.

Wat was de grootste uitdaging waar je tijdens het werk tegenaan liep en hoe ben je daar overheen gekomen?

De grootste uitdaging was Orville goed aan het vliegen te krijgen, ondanks zijn relatief hoge gewicht voor een quadcopter en de asymmetrische massa.
Hiervoor moesten eerst goede randvoorwaarden opgesteld worden waarna de juiste elektronica besteld kon worden. Uiteindelijk kon ik de originele motoren behouden en er simpelweg meer vermogen in pompen door het voltage te verhogen (van 12V naar 16V), en zwaardere regelaars (van 17A naar 30A per motor) voor de motoren in te bouwen.

Het project heeft, naast een technische kant, ook zeker een emotionele.
Hoe kijk jij daar tegenaan? Je hebt zelf een kat. Heb je er ooit moeite mee gehad?

Neen. Orville heeft een mooi leven gehad en is door een aanvaring met een, hoogstwaarschijnlijk lelijke Japanse, auto om het leven gekomen. Bart had al besloten na een periode van rouw dat Orville een tweede leven moest krijgen. Ik vond het een prachtig idee al moet ik bekennen dat ik het met mijn eigen kat waarschijnlijk niet zou willen. Ik beschouw de Orvillecopter dan ook niet als levend, dood of morbide, maar als een stuk techniek met een
kattenleren huid. Ofwel: met andermans kat, waarmee ik geen emotionele binding heb, heb ik er geen moeite mee.

Wat zou je willen zeggen tegen mensen die op emotionele gronden bezwaar maken tegen het project?

Kijk naar jezelf. Je draagt leren schoenen, zit op een leren bank en eet vlees zonder je ook maar af te vragen of de koe of varken in kwestie wel een goed leven heeft gehad.

Orville heeft een prachtig leven gehad, wilde altijd al achter de vogeltjes aan vliegen, en dit hebben wij verwezenlijkt. De Orvillecopter is uit liefde gemaakt.

Een machine die zichzelf bezighoudt: dat is de ambtenarensimulator van WitchDoc.

Film: Ytrog.

Uit de documentatie:
“Het prototype van deze simulatiemachine omvat vier departementen die samenspel uitbeelden. Ieder departement heeft een aantal activiteiten en processen. Wanneer een departement informatie nodig heeft van een andere partij (ofwel een uitlevering wil doen) zal het een commissie samenstellen en op pad sturen. Er bestaat een kans dat de commissie tijdens haar werk een afhankelijkheid tegenkomt van een ander departement. Deze afhankelijkheid zal worden opgelost door de juiste informatie op te vragen bij het andere departement. Deze aanvraag zal volgens het proces of via toepasselijk escalatie-niveau / stuurmechanisme zo spoedig mogelijk worden behandeld.“