Capture The Flag
Oeps… volgende grote woei toch maar de vlaggen naar binnen halen…
Oeps… volgende grote woei toch maar de vlaggen naar binnen halen…
Ja hoor, we hebben weer iets bedacht! Al jaren roepen mensen regelmatig: “ik ben nog steeds niet bij die ene hackerspace geweest, dat moet ik echt eens doen” en “een tour langs alle hackerspaces, dat lijkt me nou leuk” dus op een random vrijdagavond hoorden we het weer en gingen we over tot actie!
Het resultaat is: Hack42-on-tour, een roadtrip om in een weekend (3 en 4 november) met een bus vol mensen alle hackerspaces van Nederland te bezoeken. 13 spaces hebben zich hierbij aangesloten en zijn speciaal (of toch al wel) open wanneer de bus langsrijdt. En inmiddels hebben ook 32 mensen zich al aangemeld om mee te gaan. Er is natuurlijk plek voor 42, dus als je nog mee wilt, dan kan dat!
Het is een evenement IN een bus. Het is een roadtrip. Het is weer een succesvol Hack42 project. Het is 14 uur in een bus zitten en dan maar 30 minuten hebben om daadwerkelijk de spaces rond te kijken. Het is compleet gestoord maar vet hilarisch. Het is Hack42-on-tour. 🙂
Voor meer informatie en om jezelf aan te melden of te kijken wanneer we bij jouw space langskomen, kijk op Hack42 on Tour wiki.
Van 23 t/m 29 september organiseren de gemeenten Arnhem, Nijmegen en de provincie Gelderland de Gelderse Einsteinweek. Alles draait in deze week om de invloed van technologische ontwikkelingen op ons dagelijkse leven.
Om de stichtingen Hack42 en Beehive 4.2 meer bekendheid te geven staan deze week een aantal van onze museumstukken in het Gelderse Provinciehuis in Arnhem.
Hackers, techneuten, ict-ers VERZAMELEN!
Hackerspace Hack42, voor nerds de hemel op aarde met o.a. een computermuseum en diverse werkplaatsen, moet verhuizen. Daarom is jouw hulp nu hard nodig! Ook al kan je niet langskomen, dan kan je nog steeds deze oproep doorsturen op facebook, twitter, e-mail enzovoort! Doe dat!
Tot uiterlijk 21 februari hebben we zoveel mogelijk handjes nodig om alles in te pakken, schoon te maken, op te ruimen en te verplaatsen. Je kan iedere dag meehelpen met het verhuisteam. Neem nu contact op met de verhuiscoördinator en help mee! Of stuur dit bericht nu door! Nogmaals: jouw hulp is hard nodig!
De verhuiscoördinatoren zijn te bereiken via e-mail en telefoon:
mendel@hack42.nl op telefoon: 06-25 48 48 47
stoneshop@hack42.nl op telefoon: 06-55 16 81 77
Bel gerust!
Meer informatie:
Toen ik met mijn moeder afgesproken had dat we samen een reisje naar Budapest zouden maken, was mijn eerste gedachte: eens kijken of ze daar ook een hackerspace hebben. En dat bleek zo te zijn. Dus stuurde ik een mailtje, en hoera! Ik kreeg antwoord van H.A.C.K., oftewel Hungarian Autonomous Center for Knowledge.
Dat antwoord was: Kom gerust langs, we zijn er alleen niet, we zijn aanwezig op een evenement in de universiteit, en daar vertonen we een paar projecten. Dus kom ons daar maar opzoeken.
Nou, dan doen we dat toch? Op acht mei gingen mijn moeder en ik samen op zoek naar een standje, of iets dat erop leek, in de universiteit. We wisten niet waar het precies zou zijn, hoe het eruit zag of hoe het evenement heette, dus dat was al meteen spannend. Maar toen we het binnenterrein van de universiteit op liepen, zagen we spandoeken en tentjes… het zou dus niet al te moeilijk moeten zijn. En net toen ik dacht: als wij hier zouden staan, dan stonden we ongeveer hier… toen waren we er.
We zagen een standje met een LEDscherm, een grote roestige gedeukte machine met een CD-brander erin, een Prusa 3Dprinter en nog meer herkenbare dingen. Ik voelde me onmiddellijk thuis.
We werden hartelijk begroet door dnet. Hij was degene die mij had teruggemaild. We begonnen meteen een gesprek over onze respectievelijke spaces: hoe lang bestaan jullie al, hebben jullie ook, hoe doen jullie, gebeurt er bij jullie ook?
We spraken ook over het geringe aantal vrouwen in hackerspaces. Dat is namelijk ook in Budapest het geval. Grappig genoeg had dnet de indruk dat dat iets te maken had met het leven in een postcommunistische maatschappij.
Ik sprak ook een vrouwelijke deelnemer over datzelfde onderwerp; zij had kort geleden een enquete gehouden onder vrouwelijke gebruikers van hackerspaces voor een scriptie in het kader van haar studie, en wachtte nu op de beoordeling daarvan.
Op de stand werden een paar leuke projecten getoond: naast de printer en de mobiele downloader/brander was er ook een LEDscherm, net zoiets als onze lichtkrant, dat goedkoop was aangeschaft omdat het ‘stuk was’. Het bleek prima te werken, alleen de controller miste; die was er snel genoeg bijgehackt, en nu kon het scherm alles vertonen wat je maar wilde, inclusief simpele spelletjes zoals Snake.
Er was ook een eenvoudig soldeerkitje verkrijgbaar, heel geschikt voor beginners, waarmee je een zogenaamde joule-thief kon maken: je kon daarmee bijna lege batterijen schoon leeg gebruiken door er een LED op te laten branden, zodat je er nog steeds wat aan had.
Al met al was het ons heel duidelijk dat hackerspaces, hoe veel ze ook kunnen verschillen, ook grote overeenkomsten hebben en dat we met zijn allen toch eigenlijk deel uitmaken van dezelfde beweging. Ik verheug me erop om een aantal van de hackers van H.A.C.K. komende zomer terug te zien op OHM!
Op verzoek zijn geen herkenbare personen afgebeeld.
Een gastblogje van Inger.
Het had heel licht iets weg van water naar de zee dragen – een Nederlandse die Denen vertelt hoe je kerstversieringen moet maken. Want als er ergens een land is waar Kerstmis met overgave wordt gevierd, dan is het wel Denemarken.
Maar het ging heel goed – zie de foto’s.
Hoe begon het ook alweer? Ergens in een grijs verleden porde Moem mij op om lid te worden van Hack42. Ondanks dat ik in Nijmegen woonde en nog nooit een schroevendraaier in een computer had gestoken, laat staan ook maar een regel code had geschreven, deed ik het. Zelf snap ik ook niet zo goed waarom, maar een hackerspace is een prettige plek om te verblijven: goed volk en uitdagende dingen om te leren en te doen.
Daarom werd ik lid van de toevallig net opgerichte hackerspace in Aarhus, toen ik naar Denemarken verhuisde.: Open Space Aarhus, ofwel OSAA. Nog geen seconde spijt van gehad.
Maar om weer op het kerstthema terug te komen: vorig jaar zag ik foto’s van de Geeky Tree van Moem, en daar werd ik hebberig van. Toen eenmaal duidelijk was dat ze naar Denemarken zou komen, was een workshop kerstdecoraties snel geregeld. De Osianer (bewoners van OSAA) zijn wel in voor een lolletje en, zoals gezegd (want Denen), ook voor kerst.
En er geschiedde een wonder: ik nam een schroevendraaier ter hand en begon computers van de limboplanken in OSAA los te schroeven, niet dan nadat ik de onsterfelijk stomme vraag ”Hebben we eigenlijk gemeenschappelijk gereedschap in OSAA?” had gesteld. Osianer uit alle hoeken en gaten brachten oude harddisks en andere bling bling naar me toe, en stonden me met raad en daad bij. Svendev hielp me een avondje harddisks ontmantelen. Er ontstond een leuke verzameling basismateriaal voor de workshop.
Ondertussen bleek dat niet alleen de Osianer, maar ook (en vooral) vrouwen uit het expatwereldje in Aarhus interesse hadden. Vivienne deed mee aan de voorpret en kwam ook een avondje harddisks losschroeven en condensators lossmelten.
En zo kon het gebeuren dat we met een man/vrouw of achttien zaten knutselen op 20 november. Dat hadden we nog niet eerder gezien in OSAA.
Wat we ook nog niet hadden gezien, was een skypesessie met een andere hackspace. Moem legde de verbinding , zodat OSAA en Hack42 even bij elkaar naar binnen konden kijken. Verder praatte ze veel met Jacob Toft Pedersen en Flemming Frandsen van het OSAA-bestuur.
Ik denk zelf dat we hier een leuke traditie beet hebben. Laten we het volgend jaar weer doen!
Lijkt het je leuk om zelf ook eens aan zo’n workshop mee te doen? Dat komt goed uit. Kijk hier maar.
Een delegatie van Hack42 heeft het ElectroMagnetic Field hacker-camp bezocht in Milton Keynes (UK). Het eerste Britse outdoorcamp werd bezocht door ruim 400 bezoekers uit diverse continenten. Met vele (80+) workshops en talks verdeeld over meerdere stages was het soms lastig te kiezen wat te bezoeken. Dit is een kort verslag over ons bezoek aan het eerste EMF Camp.
Na een reis van 8 uur (auto, boot, nacht doorhalen), belanden we op het BMX terrein in Milton Keynes. De plaats zelf is bekend om het Cryptografie museum “Bletchley Park”, dat in de tweede wereldoorlog een significante rol heeft gespeeld op het gebied van “intelligence”. Hieronder viel de onderschepping en decodering van Enigma berichten met geniale custom-built apparatuur. Natuurlijk hebben we het museum bezocht, wat zeker de volgende keer weer gaat gebeuren.
Ons kamp grensde aan het hoofdveld, achter de retrogaming zone. In de ochtend gezamenlijk ontbijt, natuurlijk met Britse thee, en in de avond eten zoals BBQ, insane dure pizza of iets anders simpels. Het bezoeken van de plaatselijke Tescos was een dagelijkse aangelegenheid, al was het maar om schone glazen te kopen. Het is natuurlijk vakantie 🙂
We gaan op vakantie en we nemen mee: een retro-gaming setup met veel consoles, een complete radiostudio, een ultra zware lockpick koffer. Zo stond er een retro gaming village, complete radio studio (EMFM) en werd een lezing gehouden over het namaken van sleutels met simpele tools als een vijl en een vergrootglas.
De dagen vlogen voorbij, met zoveel te zien en zoveel te doen. Iedereen op het terrein had een eigen interessant verhaal, interesse of project wat het mogelijk maakte elke dag iets nieuws te vinden.
Het is lastig om in woorden uit te drukken hoe gaaf het was. Je zou zeggen dat ze dit al jaren deden, terwijl het de eerste keer was. In de nacht zag het terrein er prachtig uit. Er waren genoeg plaatsen waar je gezellig met gelijkgestemden kon hangen en praten over diverse smaken techniek, projecten en natuurlijk het camp zelf. Voldoende inspiratie voor de komende jaren hackercamps.
Het eerste britse hackercamp trok ruim 400 bezoekers uit diverse continenten, wat samen met het zomerse weer het zomerkamp van dit jaar opleverde.
Over twee jaar volgt een nieuw EMF Camp, volgend jaar is Observe Hack Make het grote Nederlandse Hackercamp.
Een gastblogje van Vincent van Bruggen.
Moem had me al een aantal keren uitgenodigd om naar de hackerspace te komen om te zien wat er daar allemaal voor interessants gebeurt. Nu ben ik snel geïnteresseerd, maar sinds ik twee kinderen heb lijkt tijd voor hobby’s als sneeuw voor de zon verdwenen. Ontstaat er een moment dat ik ooit nog tijd krijg, dan heb ik nog een lange lijst met projecten. Mijn oude in slaap geraakte liefhebberijen zijn meubels maken, modeltreinen en natuurlijk de Renault 4. Van de laatste is er ook nog een slapend project Renault 4 schaal 1:6,5 waarvan driekwart van de onderdelen reeds bijeengezocht zijn.
Ter gelegenheid van de open dag van de hackerspace hebben Moem en Stoneshop mij nog maar eens uitgenodigd. Ondanks de drukte die dag had ik ‘s avonds toch gelegenheid om eens te gaan kijken. Het lukte zelfs Anne Luchies mee te krijgen voor een lift naar de Koningsweg, ook zij moest hoognodig eens een kijkje gaan nemen.
Moem, je hebt niets teveel gezegd! Als ik niet was belast met allerlei andere taken dan had ik er nu vast een aantal hobby’s bij 🙂 Ik had tevens de mogelijkheid Brenno eens van dichtbij te mogen meemaken. Het was knus en aangenaam.Ik vind het inmiddels erg jammer dat ik niets van electronica begrijp, het zou goed van pas komen als de kleine Renault 4 het levenslicht ooit nog eens ziet. Daarnaast erg handig voor modelbouw. De 3D-printer en lasersnijder zijn ook erg interessant.
Erg enthousiast werd ik van de antiquarische computerafdeling, zelfs de Sinclair QL was er, daar heb ik als kind nog mee gespeeld. Fascinerend dat jullie de kennis hebben om dat soort apparaten weer tot leven te wekken.
Daarnaast deel ik het enthousiasme ten aanzien van Chriet Titulaer, zo iemand verdient een blijvend standbeeld!Vincent van Bruggen
Een gastblogje van Philamonk.
Publiciteit helpt. Dat ik het voorpaginanieuws niet kon missen was duidelijk, dat ik de open dag niet aan me had laten voorbijgaan was vreugde.
De poort was open en er was beweging. Deze zonnige frisse zaterdagnamiddag in het groene landschap van Arnhem stonden de parkeerplaatsen vol met auto’s en waren mannen met witte overjassen buiten in gesprek met niet aan hun kledingstuk herkenbare wezens.
Ik was er al eerder geweest, toen was het rustig, nu het tegengestelde. Goedemiddag wensend aan de menigte buiten liep ik de aangename warmte, opgewekt door een houtkachel die met een ingenieus systeem ook de andere ruimtes kan verwarmen, tegemoet. Ik baande mij een weg door het prettige geroezemoes, in de gangen langs passanten waaronder heel veel kinderen, op zoek naar mijn enige bekende hier.Struinend en een blik werpend in elke gevulde ruimte zag ik de enthousiaste gezichten van hackers en bezoekers, vragende ogen van de kleinsten die zoveel mogelijk van deze vreemde interessante willy wortel omgeving absorbeerden.
Moem vond ik bij navraag voorbij de computerspelkamer en ik was niet de enige. Hier kregen ratjes de naam, uitgeprint door de namenmachine, van hun adoptieouder opgeplakt en werd de feestverlichting gemaakt:
men neme een licht emitterende diode (led) in de gewenste kleur, buigt hier en daar een pootje om, stopt er een batterijtje tussen – even testen welke kant licht geeft want dit moderne spul kent alleen eenrichtingsverkeer – plakt wat tape om de pootjes en batterij bijeen te houden en dan hop de uitverkoren ballon in. Even blazen en een lichtbron is gecreëerd.
Ik was er niet meer weg te slaan. Zelfs nerds uit het verre westen wisten deze locatie te vinden en sprekend in geheimtaal wilden zij zich aansluiten bij deze uitwisseling van kennis, als ik het goed begrijp. Er was zelfs een heus kinderfeestje dat deze hackerspace als attractie had gekozen. Het zag er allemaal goed uit en aan de vrolijke gezichten te zien was ik niet de enige die me hier prima heb vermaakt.Ik ben nog steeds benieuwd naar de gelaserde koekjes, en bij wie deze dag ook herinneringen aan het Evoluon opwekte.
Philamonk
De Zwarte Zwadderneel heeft op zijn blog het reisverslag geplaatst van de opening van Hack42.
“The Arnhem Hackerspace HACK42 just got its 200m2 SPACE. We just *had* to go and see for ourselves, and congratulate them.”