Tijdens het Weekend van de Wetenschap, begin Oktober, hadden we een open dag bij Hack42 en als onderdeel daarvan hebben we een Linux-inloopworkshop gedaan. We hebben een aantal verschillende distributies (= versies van Linux) laten zien op een kudde laptops, en antwoord gegeven op Linux-gerelateerde vragen.
Eén van onze ‘klanten’ was een jongen (ik denk dat hij elf jaar oud was) die langskwam met zijn ouders, en ze waren nieuwsgierig naar Linux, dus we begonnen te kletsen. Uiteindelijk vroeg hij: zou mijn oude XP laptop misschien beter draaien als we er Linux op zouden installeren? Ik zei: vette kans, maar als je het zelf wilt zien, kunnen we het gewoon uitproberen.
Hij gaf me een Acer Aspire aan. Ik startte XP op, en ja, dat was traag; hij legde uit dat er verschillende games waren die hij graag speelde, maar ze werkten zo moeizaam en vertraagd dat het gewoon niet leuk was. Er was een nieuwere laptop in huis die op Vista liep (ik weet het, ik weet het), maar die was van zijn moeder, zodat hij hem alleen kon gebruiken wanneer ze hem niet zelf nodig had.

Op de sticker stond 512 MB RAM-geheugen, dat is behoorlijk sneu tegenwoordig … dus ik pakte een USB-stick met Linux Mint 17,2 XFCE en hoopte er het beste van. Zodra de machine was opgestart in Mint, gaf ik de laptop aan de jongen om te proberen, en wat hij zag beviel hem goed! Het bleek dat de machine eigenlijk wat meer RAM aan boord had, namelijk 2 GB; de Linux-versie die ik gekozen had was nog steeds een goede optie daarvoor. Hij probeerde een van zijn favoriete games en hij was verbaasd over hoe goed de laptop draaide en hoe veel koeler hij bleef. Hij wilde dat ik meteen ter plekke Mint voor hem ging installeren! Dus vroeg ik hem een paar keer of hij er zeker van was, en of er geen belangrijke gegevens op de laptop stonden die eerst opgeslagen moesten worden; zowel hij als zijn ouders bevestigden dat het prima was, en dat we er gewoon voor konden gaan. Dat deden we.

Tijdens de installatie stelden ze een heleboel vragen; het waren goede, zinvolle vragen, en ik beantwoordde ze zo goed als ik kon. We installeerden XFCE over XP heen, met gebruik van de gehele harde schijf, en ze waren verbaasd over de hoeveelheid overgebleven vrije ruimte die nu beschikbaar was. Daarna zijn we erin geslaagd om Minecraft geïnstalleerd te krijgen (het andere favoriete spel!) En zodra dat aan de praat was, kreeg ik een grote glimlach te zien bij iedereen, en een high five! Missie volbracht! We hadden er allemaal een goed gevoel over.

Ik liet ze het update-proces zien, en de Software Manager (de Linux Mint app store, die vol zit met gratis software); als nuttige demo installeerde ik GUFW (de grafische interface voor de ingebouwde firewall die wordt geleverd bij Linux Mint) en zette de firewall aan. Ten slotte heb ik uitgelegd waarom er geen antivirus software was geïnstalleerd, en waarom dat ook niet nodig is. Toen gaf ik de laptop aan de trotse eigenaar die niet kon wachten om te beginnen met verkennen.
Onze held, nu een beginnende gebruiker van Mint, zei dat hij zich voelde alsof hij net een gloednieuwe gratis laptop had gekregen. Ik verwacht hem en zijn ouders wel weer eens te zien in de hackerspace, vroeg of laat, en het zou me niets verbazen als de ouders hun eigen laptop meebrengen…

We hadden het al eerder over Instructables: je weet wel, die website vol met uitgevoerde projekten, en instrukties om ze zelf ook te maken. Een leuke plek om ideetjes op te doen en technieken te leren.

Bij Instructables hadden ze van juni tot september een leuke wedstrijd, bedoeld voor makerspaces. Er deden een heleboel groepen mee, de meeste uit de Verenigde Staten. Je kon allerlei gereedschap winnen. En op z’n minst kon je een mooi snijapparaat winnen, een Silhouette Portrait, als je groep minstens tien ‘featured’  Instructables bij elkaar kon tikken. Nou, dat moest ons toch ook lukken?

En dat is ons ook inderdaad gelukt! Ons team bestond uit SA007, Jos, Duur, Mack, Bix, Stoneshop, Cooper en ik, en samen maakten we zestien Instructables, bijna allemaal werden ze ‘featured’! Daarom kregen we onlangs in een grote doos toegestuurd: stickers, T-shirts, en vooral een mooie glimmende Silhouette Portrait. Dat was feestelijk uitpakken natuurlijk.

Twee van deze Instructables wonnen ook nog een individuele prijs: namelijk Mega Guide to Macro Photography van Dvanzuijlekom en From blank keys to working keys without dismanteling the lock van Jos.

Ik zou bijna zeggen: alweer een succesvol, en gezamenlijk, Hack42-projekt!

Als je op een hackersgerelateerde mailinglijst zit, heb je ze vast wel eens langs zien komen: de oproepen voor het meedoen aan hackathons. Haal je bullshit-bingokaart maar tevoorschijn, want de wervende kreten vliegen om je oren:
– creativiteit en innovatiekracht
– help create impact with open data
– extreme vorm van open innovatie
– een transparantere digitale wereld
– optimale broedplaats voor kansrijke ideeën
Zoals we weten zijn hackers dol op dat soort taalgebruik. Een typisch gesprekje tussen twee hackers klinkt immers zo:
“Yo, MegaHaxx0r. Nog lekker impact gecreerd vandaag?”
“Nou en of, 1337c0d3r. Ik heb weer extreem open geinnoveerd in een inspirerende, uitdagende omgeving.”
“Wat leven we toch in een kansrijke tijd vol innovatiekracht. De toekomst ziet er zo stralend uit dat ik een zonnebril nodig heb.”
“Als je tenminste ooit naar buiten zou gaan.”
(Beiden) “Ha ha ha ha ha ha ha.”
“Is er nog pizza?”

Er wordt altijd gezocht naar hackers, maar eigenlijk blijkt als je verder leest dat ze met name op zoek zijn naar programmeurs. Kennelijk bestaan er verder geen hackers: alle hackers werken immers met software.
In feite gaat het bijna altijd om een app. Want iedereen wil een app! En jij mag die app komen inkloppen, dus breng je vrienden mee! Je mag gratis komen meedoen, en er is pizza! Het is Leuk, want we noemen het een Event! En vaak kan de maker van de beste app (wie beoordeelt dat eigenlijk?) Iets Winnen!

Nou ja, je snapt wel hoe de vlag erbij hangt. Deze hele hausse doet me sterk denken aan de trend om een ‘wedstrijd’ uit te schrijven waarbij ZZP’ers met elkaar in competitie ‘mogen’ gaan: wie ontwerpt ons nieuwe logo, huisstijl, noem maar op. Het bedrijf dat de wedstrijd uitschrijft, mag gaan kiezen uit wel twintig opties, en hoeft er maar één te betalen. Hoera! Nou ja, niet voor de ontwerpers, want die werken waarschijnlijk gewoon voor niks.

Veel van de hackathons lijken op het eerste gezicht het maatschappelijk belang te dienen. Vaak gaat het om de zorg, het milieu of iets met energiebesparing. Maar kijk je verder, dan is de organiserende partij meestal een bedrijf. Waarom betalen die eigenlijk niet gewoon voor de software die ze willen laten ontwikkelen?

Veel te vaak is een hackathon vooral een verkapte manier om voor weinig geld een heel team bij elkaar te krijgen dat een dag, of soms nog langer, research&development wil doen in ruil voor pizza en kans op een prijs. Met hacken heeft het maar weinig te maken, met de volle breedte van het spectrum van activiteiten en vaardigheden die je in een hackerspace vindt nog veel minder. Eigenlijk is het tamelijk beledigend om te zien hoe weinig de organisatoren zich hebben verdiept in wat we nou echt allemaal doen, voordat ze aan onze deur komen kloppen.

Ik kan niet wachten tot de hackthon-hausse voorbij is. We bakken onze eigen pizza wel.
In de tussentijd zie ik nog wel een gouden randje: het is wellicht net iets prettiger om als hackersgemeenschap geassocieerd te worden met innovatiekracht dan met cybercriminaliteit.

Jaarlijkse Open Hackerspacesdag dit jaar op 28 maart

Op zaterdag 28 maart kan iedereen weer vrij binnenlopen in een hackerspace. Ook Hack42 doet mee aan deze landelijke open dag. Hackerspaces zijn locaties waar mensen met een technische creatieve instelling bijeenkomen om te werken aan projecten of om gezellig te keuvelen. Tijdens deze open dag is het mogelijk om te zien wat bijvoorbeeld hacken inhoudt en te zien wat er allemaal kan in een hackerspace.

Enkele voorbeelden van activiteiten zijn:

•  Leren hoe websites, netwerken en andere computergestuurde systemen kwetsbaar kunnen zijn voor aanvallers en wat daaraan gedaan kan worden.
• Het programmeren van elektronica en microcontrollers zoals de Arduino en de microcomputer Raspberry Pi. Hackers kunnen je laten zien hoe deze ingezet kunnen worden voor het bouwen van CNC-frezen, lasersnijders, 3D-printers, domotica, klokken, pick&place machines en autonome robots.
• Het gebruik van 3D-printers om bijvoorbeeld een kaakprothese te ontwikkelen, sieraden te maken, sleutels na te maken vanaf een foto of een kapot onderdeel van een huishoudelijk apparaat te vervangen.
•  Verrassende, creatieve manieren om van overbodige spullen en materialen mooie nieuwe dingen te maken.

Ook zijn er per hackerspace verschillende presentaties te zien van de individuele projecten die in deze hackerspace worden uitgevoerd.

Hackers vinden ethiek belangrijk, en onderscheiden zich van computercriminelen door een sterk gevoel voor ethisch handelen. Tijdens de Open Hackerspacesdag zal worden uitgelegd hoe hackers bijdragen aan een betere wereld door met een frisse blik naar de maatschappij, techniek en organisaties te kijken, en hoe zij hun kennis met de samenleving delen.
Daarnaast zijn hackerspaces ook plekken waar mensen die gewoon mooie dingen maken welkom zijn en gemeenschappelijke ruimte, gereedschappen, gelijkgestemden en inspiratie kunnen vinden. In allerlei vormen: van figuurzagen en ambachtelijk smeden tot biohacking en moleculair koken.

Iedereen is welkom om een kijkje te komen nemen tijdens de open dag. Vanaf 10:00 uur ‘s ochtends zijn de deuren geopend en om 17:00 is het dagprogramma in de meeste hackerspaces afgelopen. Hack42 gaat langer door: wij zijn open tot 22:00.
Aanmelden is niet nodig, het wordt wel op prijs gesteld als pers zich vooraf meldt.

Het programma van de Open Dag bij Hack42 vind je hier. Je kunt in elk geval rekenen op interessante demonstraties, creatieve uitspattingen, spannende lezingen, en workshops waarbij je zelf aan de slag kunt.

Hoewel we bij Hack42 tientallen manieren bieden om jezelf creatief te beschadigen, was dat al die jaren nooit daadwerkelijk gebeurd. Ja, er had wel eens iemand een pleister nodig, of iemand liep een bloed- of brandblaar op. Dat was het wel zo’n beetje. Terwijl we toch regelmatig bezig zijn met kolomboren, lintzagen en houtklovers.

Tot het dan toch een keer misging, natuurlijk.
We hadden al aardig wat hout gezaagd en gekloofd, en daarna een kom erwtensoep gegeten. We dachten: kom op, we zetten bouwlampen buiten en we gaan nog een uurtje door. Zo gezegd, zo gedaan…

Bouwlampen geven veel licht. Ze werpen daarom ook veel schaduw. En als je dan tussen de lamp en je werk gaat staan, werk je in je eigen schaduw en zie je dus eigenlijk heel erg weinig.

En zo kon het gebeuren dat één van ons plotseling naar binnen kwam rennen terwijl hij één hand omhoog hield met de andere en riep ‘112, 112!’ Gelukkig bleef iedereen kalm, zelfs het slachtoffer zelf, zodat we rustig konden doen wat er gedaan moest worden: de gewonde hand werd ingepakt met een ongebruikte theedoek, het ziekenhuis kreeg alvast een telefoontje dat er iemand aankwam met afgeknelde vingers, de handschoen die misschien nog nuttig materiaal bevatte werd in een bakje met schone sneeuw meegegeven, iemand stond al met draaiende motor klaar om voor ambulance te spelen, en zo was onze pechvogel binnen een kwartier in het ziekenhuis en meteen aan de beurt.

Nog dezelfde avond was hij terug met zijn hand in een mitella. Alle vingers zitten er gelukkig nog aan, maar twee ervan zullen wel een stukje korter blijven dan ze waren, en het kost wel een paar weken voor hij weer op volle snelheid zal kunnen typen. Beterschap, pechvogel!

Wat hebben we nu (opnieuw) geleerd?

• Het is mogelijk met een houtklover je nagels te knippen, maar het is niet aan te bevelen.
• Werken met zwaar gereedschap als je alleen bent, moe bent of niet goed kunt zien wat je doet: geen goed plan.
• Op elkaar letten is belangrijk: zie je een ander onverstandig te werk gaan, waarschuw dan.
• En tenslotte: een ongeluk kan gebeuren, maar als we rustig blijven kunnen we samen veel doen om de schade te beperken.

Wees allemaal een beetje voorzichtig, ja? En denk eraan: de verbandtrommel vind je, als altijd, in de lounge.

Net als in de afgelopen twee jaar zullen de Nederlandse hackerspaces hun deuren openen voor het publiek, op zaterdag 29 Maart 2014.

3D-geprinte koekjesvormen ontwerpen, sambal of zeep maken, je eigen meubels frezen, de kleuren van je woonkamerlampen aanpassen aan de film die je kijkt en controleren hoe veilig Whatsapp nu echt is. Het kan allemaal in een hackerspace.

Een hackerspace is een ruimte waarin creatievelingen, technici, juristen en andere geïnteresseerden bij elkaar komen om samen te werken aan, na te denken over, en te praten over zeer uiteenlopende onderwerpen. Hackerspaces hebben het hele jaar door aktiviteiten waarbij iedereen welkom is, maar eenmaal per jaar zetten ze allemaal tegelijk hun deuren nadrukkelijk open en wordt iedereen uitgenodigd te komen kijken: op de landelijke Open Dag van de Nederlandse hackerspaces.

De open dag is een kleurrijk geheel met activiteiten door het hele land en iedere hackerspace geeft hieraan een eigen invulling. Voor een overzicht van de activiteiten en openingstijden kan men terecht op http://hackerspaces.nl/ of op de website van de locale space. Iedereen is welkom om een kijkje te nemen. Vanaf 10:00 uur ‘s ochtends zijn de deuren geopend en om 17:00 is het dagprogramma afgelopen. Sommige spaces,zoals Hack42, zijn ook ‘s avonds geopend.

Aanmelden is niet nodig, het wordt wel op prijs gesteld als pers zich vooraf meldt.

Wat is er te doen?

Op deze dag zal de hele space openstaan voor bezichtiging. Er zullen rondleidingen gehouden worden en er zijn ook andere activiteiten om aan mee te doen. Een greep uit de mogelijkheden:

• Rondleidingen
  • Zo’n groot gebouw, zoveel kamers, zoveel activiteiten. Loop mee tijdens een van de rondleidingen zodat je niets mist!

• Activiteiten voor kinderen in het Stofhok of Maaklab met Erin
  • Ook aan de hacker van de toekomst is gedacht. Laat ze gerust achter om te knutselen en creatief te zijn, dan kun je rustig meelopen met de rondleiding.

• Drankjes proeven aan de bar in de Lounge
  • Club Mate, een caffeine houdende theedrank die erg populair is bij hackers. Natuurlijk hebben we dat. Maar we hebben nog zeven andere soorten Mate, en ook nog heel veel andere bijzondere (fris)drankjes. Kom proeven!
  • Wanneer:  de hele dag

• Computermuseum met MacSimski, Denz en Stoneshop
  • Hack42 beschikt over een eigen computermuseum. Bekijk de prachtige klassiekers en proef de nostalgie of leer over de ontwikkeling van de computer.
  • Wanneer:  de hele dag

• Retro gaming
  • Hack42 beschikt over een speciale Retro Gaming-ruimte, ga even terug in de tijd en speel een van de spellen uit je jeugd, of de jeugd van je ouders.
  • Wanneer:  de hele dag

• 3D printen in de Cleanroom met CookieMonster
  • Helemaal ‘hot’: het maken van voorwerpen door deze van plastic te ‘printen’. Ook Hack42 heeft een aantal zelfgebouwde 3D printers. Kom kijken!

• Spelen met lasers in de Cleanroom met SA007
  • Of het nu om het graveren van koekjes gaat, of andere gave dingen, bij Hack42 gebeurt van alles met lasers.
  • Wanneer:  de hele dag

• CNC machine in voormalig StofHok met JanBee
  • Ook: Demo van stuurkast voor NC maken van een Deckel Freesbank
  • Wanneer: praktisch de hele dag

• BookCrossing in de Bibliotheek met Moem.
  • Gratis doorgeefboeken voor het uitzoeken. Neem er gerust een paar mee voor thuis. Wil je weten wat BookCrossing is? Dan krijg je hier tekst en uitleg.
  • Wanneer:  de hele dag

• Solderen en programmeren in het vernieuwde soldeerlab met WitchDoc
  • Wanneer:  de hele dag

• Lezing over Lockpicking’ in de nieuwe Lezingenzaal met Jos
  • Laat je voorlichten door een expert over hoe een slot in elkaar zit, hoe sloten te openen zijn zonder sleutel, wat een goed slot is… en wat niet.
  • Wanneer: vermoedelijk rond 13:30

De Open Dag van Hack 42 mag je niet missen!

Tijd: zaterdag 29 maart 2014 van 10:00 tot 22:00
Plaats: Hack42, Koningsweg 23a 6816 TD Arnhem
Er is voldoende parkeerruimte.

Zie voor een routebeschrijving de Hack42-website.

Een miniatuurprojekt.

Omdat ik geneigd ben tot sentimentaliteit, droeg ik mijn OHMbandjes nog steeds. Dat wordt onhandig; ze hangen in je eten, vroeg of laat haal je ze er dus af, en dan raken ze zoek, en je ziet ze nooit meer.

Ik wilde er iets meer mee doen. Omdat ik behalve een witte bezoekersband ook een zwarte orgaband had, kon ik een mooi afwisselend zebrapadpatroon maken in een band van vier bandjes breed. Een beetje vilt had ik nog wel, dat voelt lekker zacht; klittenband was in de space te vinden. De band moet tenslotte ook af kunnen ditmaal.

Met de naaimachine in de space bleek ik wel vriendjes te kunnen worden. Mijn skills op dat gebied zijn niet indrukwekkend, maar afdoende om iets stevigs te maken.

De open plekken, ontstaan doordat er net niet genoeg materiaal was om het vilt te bedekken, bleken precies plaats te bieden aan de aluminium clipjes waarmee de bandjes hadden vastgezeten. Ditmaal had ik mijn rommel wel opgeruimd, en als beloning mocht ik de vuilnisbak omkeren om ze terug te vinden. Maar door zo’n detail laat een beetje ”maker’s high’‘ zich niet temperen.

Het eindresultaat is naar mijn zin en kan op de afterparty gebruikt worden om OHMo’s de ogen uit te steken.

Toen ik met mijn moeder afgesproken had dat we samen een reisje naar Budapest zouden maken, was mijn eerste gedachte: eens kijken of ze daar ook een hackerspace hebben. En dat bleek zo te zijn. Dus stuurde ik een mailtje, en hoera! Ik kreeg antwoord van H.A.C.K., oftewel Hungarian Autonomous Center for Knowledge.

Dat antwoord was: Kom gerust langs, we zijn er alleen niet, we zijn aanwezig op een evenement in de universiteit, en daar vertonen we een paar projecten. Dus kom ons daar maar opzoeken.

Nou, dan doen we dat toch? Op acht mei gingen mijn moeder en ik samen op zoek naar een standje, of iets dat erop leek, in de universiteit. We wisten niet waar het precies zou zijn, hoe het eruit zag of hoe het evenement heette, dus dat was al meteen spannend. Maar toen we het binnenterrein van de universiteit op liepen, zagen we spandoeken en tentjes… het zou dus niet al te moeilijk moeten zijn. En net toen ik dacht: als wij hier zouden staan, dan stonden we ongeveer hier… toen waren we er.

 

 

 

 

We zagen een standje met een LEDscherm, een grote roestige gedeukte machine met een CD-brander erin, een Prusa 3Dprinter en nog meer herkenbare dingen. Ik voelde me onmiddellijk thuis.

 

 

 

 

We werden hartelijk begroet door dnet. Hij was degene die mij had teruggemaild. We begonnen meteen een gesprek over onze respectievelijke spaces: hoe lang bestaan jullie al, hebben jullie ook, hoe doen jullie, gebeurt er bij jullie ook?
We spraken ook over het geringe aantal vrouwen in hackerspaces. Dat is namelijk ook in Budapest het geval. Grappig genoeg had dnet de indruk dat dat iets te maken had met het leven in een postcommunistische maatschappij.
Ik sprak ook een vrouwelijke deelnemer over datzelfde onderwerp; zij had kort geleden een enquete gehouden onder vrouwelijke gebruikers van hackerspaces voor een scriptie in het kader van haar studie, en wachtte nu op de beoordeling daarvan.

Op de stand werden een paar leuke projecten getoond: naast de printer en de mobiele downloader/brander was er ook een LEDscherm, net zoiets als onze lichtkrant, dat goedkoop was aangeschaft omdat het ‘stuk was’. Het bleek prima te werken, alleen de controller miste; die was er snel genoeg bijgehackt, en nu kon het scherm alles vertonen wat je maar wilde, inclusief simpele spelletjes zoals Snake.
Er was ook een eenvoudig soldeerkitje verkrijgbaar, heel geschikt voor beginners, waarmee je een zogenaamde joule-thief kon maken: je kon daarmee bijna lege batterijen schoon leeg gebruiken door er een LED op te laten branden, zodat je er nog steeds wat aan had.

Al met al was het ons heel duidelijk dat hackerspaces, hoe veel ze ook kunnen verschillen, ook grote overeenkomsten hebben en dat we met zijn allen toch eigenlijk deel uitmaken van dezelfde beweging. Ik verheug me erop om een aantal van de hackers van H.A.C.K. komende zomer terug te zien op OHM!

Op verzoek zijn geen herkenbare personen afgebeeld.

Vandaag is het Internationale Vrouwendag, en dat zette me aan het denken over vrouwen en iets wat me na aan het hart ligt: hackerspaces.  Een combinatie die voor sommigen niet voor de hand lijkt te liggen.

Dat blijkt uit vragen die me af en toe gesteld worden:  Wat doe jij als vrouw nou bij een hackerspace? En ook uit artikelen zoals dit.
Persoonlijk kan ik met die vraag niet zo heel veel beginnen. Ik kan geen dingen op een andere manier doen dan ‘als vrouw’; het is de enige optie die ik beschikbaar heb.  Dus ga ik er maar van uit dat de vraag eigenlijk is: wat doe jij bij een hackerspace?  En daar is natuurlijk een hele lijst antwoorden op. Toch schijnt dat dan niet helemaal het antwoord te zijn dat de vrager wilde hebben.

Wat doet een vrouw bij een hackerspace? Alles waar ze zin in heeft, binnen de huisregels. Net als een man. Vrouwen, het zijn soms net mensen.
Is er dan helemaal geen verschil tussen de manier waarop vrouwen en mannen een hackerspace gebruiken? Weet je, ik heb eerlijk geen idee en het kan me ook niet schelen. Ik vind de verschillen tussen personen eigenlijk altijd relevanter en vooral ook interessanter dan die tussen groepen.

Wat me wel kan schelen is dat veel vrouwen de indruk lijken te hebben dat hackerspaces niet voor hen bedoeld zijn, dat zij buiten de doelgroep vallen. Dan hoor je uitspraken als ‘Ik? Oh nee, nee, ik ben geen nerd, echt niet. Nou ja, ik heb wel eens een computer gebouwd, ja…‘ of  ‘Ik ben helemaal niet technisch. Ik werk alleen graag met metaal en haakse slijpers.’
Of je ziet een vrouw enthousiast worden tijdens een rondleiding door de space,  haar ogen gaan glimmen, ze kan geen genoeg krijgen van de 3Dprinter of iets anders  gaafs… en daar komt hij weer, die dodelijke uitspraak: ‘Wat geweldig leuk! Echt iets voor mijn zoon/man/neef/buurman/…‘
Dat vind ik zo jammer.  Als je het zo leuk vindt, is het misschien ook wel iets voor jouzelf.

Hoe kunnen we vrouwen laten zien dat ze welkom zijn in hackerspaces? Dat kunnen we alleen als ze dat ook echt zijn.
Het gaat er niet om dat er geen grappen mogen worden gemaakt of dat de WCs gescheiden moeten zijn, we hoeven geen Ladies’ Nights te houden of workshops over niet-technische onderwerpen te geven ‘speciaal voor vrouwen’; het gaat er om dat iedereen die creatief bezig wil (leren te) zijn met techniek welkom is, zich ook welkom kan voelen, bezig kan gaan op elk nivo en vooral dat niemand bang hoeft te zijn om te worden uitgelachen of gekleineerd om een gebrek aan kennis.

En als je nu denkt:  maar dat soort dingen zijn toch voor iedereen prettiger, niet alleen voor vrouwen?

Dan heb je gelijk.

 

Wij van Hack42 vragen graag uw aandacht voor het volgende.

Onlangs werd van het erf van een woning in Zevenaar een BBQ ontvreemd. Het betreft hier een originele WTFBBQ, bekend van internet. Deze BBQ kreeg meer dan 10.000 views op Instructables. Er zijn voor zover bekend maar twee exemplaren vervaardigd; het ontvreemde exemplaar is het model LVT-DeLuxe, in de tweepersoonsuitvoering met de kleinere bakken, ambachtelijk gefabriceerd uit een origineel niet-gewafeld aanrechtblad van een Piet Zwartkeuken van Bruynzeel.

Ook de diverse roosters en accessoires van de BBQ zijn verdwenen, alsmede twee klaptafeltjes. Van de dader(s) ontbreekt vooralsnog ieder spoor. De politie tast volledig in het duister.

 

Het is duidelijk dat we hier te maken hebben met een lafhartig misdrijf. Iedere aanwijzing die kan leiden tot het terugvinden van de vermiste BBQ, het aanhouden van de dader(s), of het verwerven van een geschikt aanrechtblad (dubbele spoelbak in het midden, bij voorkeur glad en zo dik mogelijk RVS) voor het maken van een opvolger is dan ook buitengemeen welkom. Uw reacties worden discreet behandeld.

Wij danken u voor uw aandacht.

 

Een gastblogje van Inger.

Het had heel licht iets weg van water naar de zee dragen – een Nederlandse die Denen vertelt hoe je kerstversieringen moet maken. Want als er ergens een land is waar Kerstmis met overgave wordt gevierd, dan is het wel Denemarken.

Maar het ging heel goed – zie de foto’s.

Hoe begon het ook alweer? Ergens in een grijs verleden porde Moem mij op om lid te worden van Hack42. Ondanks dat ik in Nijmegen woonde en nog nooit een schroevendraaier in een computer had gestoken, laat staan ook maar een regel code had geschreven, deed ik het. Zelf snap ik ook niet zo goed waarom, maar een hackerspace is een prettige plek om te verblijven: goed volk en uitdagende dingen om te leren en te doen.

Daarom werd ik lid van de toevallig net opgerichte hackerspace in Aarhus, toen ik naar Denemarken verhuisde.: Open Space Aarhus, ofwel OSAA. Nog geen seconde spijt van gehad.

Maar om weer op het kerstthema terug te komen: vorig jaar zag ik foto’s van de Geeky Tree van Moem, en daar werd ik hebberig van. Toen eenmaal duidelijk was dat ze naar Denemarken zou komen, was een workshop kerstdecoraties snel geregeld. De Osianer (bewoners van OSAA) zijn wel in voor een lolletje en, zoals gezegd (want Denen), ook voor kerst.

En er geschiedde een wonder: ik nam een schroevendraaier ter hand en begon computers van de limboplanken in OSAA los te schroeven, niet dan nadat ik de onsterfelijk stomme vraag ”Hebben we eigenlijk gemeenschappelijk gereedschap in OSAA?” had gesteld. Osianer uit alle hoeken en gaten brachten oude harddisks en andere bling bling naar me toe, en stonden me met raad en daad bij. Svendev hielp me een avondje harddisks ontmantelen. Er ontstond een leuke verzameling basismateriaal voor de workshop.

Ondertussen bleek dat niet alleen de Osianer, maar ook (en vooral) vrouwen uit het expatwereldje in Aarhus interesse hadden. Vivienne deed mee aan de voorpret en kwam ook een avondje harddisks losschroeven en condensators lossmelten.

En zo kon het gebeuren dat we met een man/vrouw of achttien zaten knutselen op 20 november. Dat hadden we nog niet eerder gezien in OSAA.

 

 

 

 

Wat we ook nog niet hadden gezien, was een skypesessie met een andere hackspace. Moem legde de verbinding , zodat OSAA en Hack42 even bij elkaar naar binnen konden kijken. Verder praatte ze veel met Jacob Toft Pedersen en Flemming Frandsen van het OSAA-bestuur.

Ik denk zelf dat we hier een leuke traditie beet hebben. Laten we het volgend jaar weer doen!

 

 

 

 

Lijkt het je leuk om zelf ook eens aan zo’n workshop mee te doen? Dat komt goed uit. Kijk hier maar.

Het Dorp bestaat 50 jaar, en wij zullen er bij zijn!

Het Dorp was indertijd een baanbrekend concept: een eigen woongemeenschap voor mensen met een handicap. Dat was nog nooit eerder vertoond. Dit nieuwe concept werd mogelijk door een massale inzamelingsactie, die veel succes had.
Inmiddels is Het Dorp achterhaald. Het gaat daarom een ingrijpende renovatie tegemoet, en zal nu een meer open vorm krijgen: geen afgesloten eiland, maar een echt, toegankelijk onderdeel van de stad Arnhem.

Maar eerst is het tijd voor een groot jubileumfeest. Vijftig jaar is niet niks. Dat vier je niet in een dagje, daarvoor neem je een kleine week de tijd.
Eén van de onderdelen van de Feestweek is het openstellen van speciale werkplaatsen, waarin technologische oplossingen worden gezocht voor de alledaagse problemen van mensen met een niet alledaagse beperking. En dat is nou precies waarbij wij gaan proberen te helpen.

Hack42 zal, samen met Jaap Vermaas van de Fablabtruck, een werkplaats bemensen die voorzien is van 3Dprinters, een lasercutter en andere gereedschappen en materialen. We hopen veel mensen te kunnen helpen met slimme oplossingen en ideeën, en daarbij ook een beeld te geven van wat nieuwe technologieën voor mensen kunnen betekenen.

Een gastblogje van Kristel.

Ingrediënten:

1 bouwvakkershelm naar keuze
Fijn schuurpapier
Wasbenzine
Keukenrol
Watervaste zwarte stift
Lijmpistool met smeltlijm
Naar keuze: tandwieltjes of andere attributen
Spuitbus zwarte verf
Spuitbus oranje verf
Spuitbus gouden verf
Verfbakje met roller
Labjas (of kleding die vies mag worden)
Naar keuze: mondkapje
Een emmer inspiratie
Een lepel meligheid

 

 

 

 

Bereidingswijze

Neem de helm, haal daar het binnenstuk uit.
Schuur de helm volledig, ook de onderkant van de klep.
Maak de helm schoon met keukenrol en wasbenzine.
Teken op de helm met watervaste stift de patronen die je op de helm wilt hebben.
Met de smeltlijm ga je over de lijnen heen van je patronen, zodat deze meer naar voren komen [zoals lasnaden].
Maak je gebruik van tandwieltjes e.d.? Dan is het nu het juiste moment om deze er ook op te plakken.
Pak de spuitbus met zwarte verf en spuit de helm geheel zwart, ook de gehele binnenkant.
Let goed op hoekjes en randjes wanneer je er dingen opgeplakt hebt.
De helm moet helemaal bedekt zijn met zwarte verf.
Tijd voor een kop koffie of thee, want je helm moet drogen.
Zodra je helm opgedroogd is, pak je de spuitbus met oranje verf.
Spuit dit vanaf een afstand op je helm, GEEN dekkende laag.
Ook dit moet weer even drogen.
Als laatste pak je een verfrollertje en de spuitbus met goudkleur verf.
Spuit wat verf op het rollertje en ga hiermee over de helm. Niet drukken, maar met zachte en vloeiende bewegingen.

Tadaa!! Je helm is klaar en heeft een mooie bronzen look!

 

Een paar maanden geleden heb ik eindelijk een account aangemaakt op de website Instructables. Dat is een site waar mensen stap-voor-stap-instructies geven voor het maken van van alles en nog wat: arduino’s, geroosterde courgettes, gehaakte pantoffels, staalconstructies. Noem maar op.

En waarom is dat leuk? Omdat je er heel veel aanwijzingen kunt vinden over methodes om dingen te doen. Methodes waar je nog niet aan gedacht had, of waarvan je niet weet hoe het precies moet; soms zelfs dingen waarvan je je wellicht niet eens realiseerde dat je het ook zelf zou kunnen doen.
Dit is, kortom, een website voor prutsers, knutselaars en makers. Dus als je dit leest, is er een goede kans dat het iets voor jou is.

Een leuke feature zijn de challenges en de contests. Hiermee zijn soms zeer begerenswaardige prijzen te winnen.

Wat kunnen wij, als Hack42-deelnemers, er nog meer mee?
We kunnen natuurlijk ook zelf projecten plaatsen. Een aantal van ons heeft dat al gedaan; er is dan ook een Hack42-account, dat deelnemers kunnen gebruiken. En er is een Hack42-groep waarin je ons, en een aantal van onze Instructables, kunt vinden. Dat is natuurlijk ook weer leuke promotie voor ons en onze projecten.

Ook interessant voor ons, tenslotte, is de mogelijkheid om sponsoring aan te vragen. Dit betekent dat we in aanmerking kunnen komen voor één van de verschillende interessante sponsoring-pakketten; we hebben daarvoor, als groep, 10 indrukwekkende projecten nodig.
Zeg nou zelf… we zijn een club van knutselaars, hackers en makers. Dat moet toch wel te doen zijn?

A controversial project that currently pops up all over the Internet: that’s Orville, the Catcopter. Orville is a quadrocopter with the skin of a cat, he was conceived and built by the artist Bart Jansen, who, when his beloved cat died after a traffic accident, decided to give him a second life. In this second life Orville can do what he could never do in the first: take to the air, chasing after the birds.
For the technical side of the project, he had the support of a participant of Hack42: Ardinges. We asked him a few questions to get some more insight into the background of the project.

Pictured from left to right: Ardinges, Orville, Bart Jansen.
Photo: Cris Toala Olivares / Reuters, with kind permission, thank you!

Ardinges, you’ve worked on the project by Bart Janssen: Orville the Catcopter. What was your contribution?

I am responsible for the technology. Because I’ve been working with radiographic helicopters for a few years now (not toys, but seriously high power stuff) I was asked by Bart to participate in this project.
Without thinking twice, I said yes.

Bart built the Orvillecopter, I then got him adjusted and calibrated. But when at last the skin of Orville was fitted over the polyester body, the Orvillecopter was too heavy to be able to lift its own weight, and he could not really fly.

We then ordered new electronics in Hong Kong (based on my recommendations). These I fitted in, soldered, adjusted etc., set the gyroscopes and soon initial test flights were made, as can be seen on Youtube and other world media. Roughly speaking, this modification amounts to a doubling of power and better stabilization electronics.

Since flying with the Orvillecopter proved quite difficult, and I get along well with RC helicopters, I’m also so far the pilot of the Orvillecopter. A special experience.

How did the collaboration with the creator of the project, the artist Bart Jansen, go?

We get along well together and we’re on the same page. Not hindered by dogmas or subjective judgments. In recent weeks we’ve also been acting as a duo in the media. This, too, is a very nice experience!
So together we laugh a lot.

What was the biggest challenge that you came across durubg the project, and how did you overcome it?

The biggest challenge was to get Orville to fly well, despite his relatively high weight for a quadcopter, and his asymmetric mass.
First, good preconditions needed to be set up; after that the electronics could be ordered. Eventually I was able to retain the original engines, and simply pumped more power into them by increasing the voltage (from 12V to 16V), and by fitting heavier controls (from 17A to 30A per motor) for the engines.

The project has, besides a technical side, certainly an emotional one too.
How do you look at that? You own a cat. Have you ever found it hard?

No. Orville has led a good life, and has been killed in a collision with a, probably ugly Japanese, car. Bart had already decided after a period of mourning that Orville had to get a second life. I loved the idea, though I must admit that for my own cat I probably would not want this. I consider the Orvillecopter not to be living, dead or morbid, but as a piece of technology with a cat leather skin.
In other words: with someone else’s cat, to which I have no emotional attachment, I don’t find it troublesome.

What would you say to people who oppose to the project on emotional grounds?

Look at yourself. You wear leather shoes, are sitting on a leather couch and eat meat, without even wondering if the cow or pig in question has had a good life.

Orville has had a wonderful life, and always wanted to chase the birds and to fly, and this we have achieved. The Orvillecopter was created out of love.

Een controversieel project dat momenteel overal op het internet opduikt: dat is Orville, de Catcopter. Orville is een quadrocopter met de huid van een kat; hij is bedacht en gebouwd door de kunstenaar Bart Jansen, die toen zijn geliefde kat stierf na een aanrijding, besloot hem een tweede leven te geven. In dit tweede leven kan Orville doen wat hij in het eerste niet kon: de lucht in, achter de vogels aan.
Voor de technische kant van het project kreeg hij ondersteuning van een Hack42-deelnemer: Ardinges. We hebben hem een paar vragen gesteld om wat meer inzicht te krijgen in de achtergrond van het project.

Op de foto, van links naar rechts: Ardinges, Orville, Bart Jansen.
Foto: Cris Toala Olivares / Reuters, met toestemming, waarvoor dank

Ardinges, je hebt meegewerkt aan het project van Bart Janssen: Orville de Catcopter. Waaruit bestond jouw bijdrage?

Ik ben verantwoordelijk voor de techniek. Omdat ik al een paar jaar bezig ben met radiografische helikopters (géén kinderspeelgoed, maar serieus hoog vermogen-spul) werd ik door Bart gevraagd mee te doen aan dit project.
Zonder enige twijfel heb ik hierop ja gezegd.

Bart heeft de Orvillecopter gebouwd, ik heb hem in eerste instantie
afgesteld en ingeregeld. Echter toen op het laatst de huid van Orville over de polyester body ging werd de Orvillecopter te zwaar om zijn eigen gewicht goed te kunnen tillen, en kon hij niet echt meer vliegen.

We hebben toen in Hongkong nieuwe elektronica besteld (op mijn advies). Deze heb ik er in gemonteerd, gesoldeerd, afgeregeld, de gyroscopen etc. ingesteld en er zijn eerste proefvluchten gemaakt zoals die inmiddels al op Youtube en andere wereldmedia bekend zijn. Grofweg komt deze modificatie neer op een verdubbeling van het vermogen en betere stabilisatie-elektronica.

Omdat het vliegen met de Orvillecopter vrij lastig is, en ik goed overweg kan met RC helikopters, ben ik ook tot nog toe de piloot van de Orvillecopter. Een bijzondere ervaring.

Hoe verliep de samenwerking met de bedenker van het project, de kunstenaar Bart Jansen?

We kunnen het goed vinden samen en zitten op één lijn. Niet gehinderd door dogma’s of subjectieve oordelen. De afgelopen weken treden we dan ook als duo op in de media. Ook dit is een erg leuke evaring! We lachen samen dan ook heel wat af.

Wat was de grootste uitdaging waar je tijdens het werk tegenaan liep en hoe ben je daar overheen gekomen?

De grootste uitdaging was Orville goed aan het vliegen te krijgen, ondanks zijn relatief hoge gewicht voor een quadcopter en de asymmetrische massa.
Hiervoor moesten eerst goede randvoorwaarden opgesteld worden waarna de juiste elektronica besteld kon worden. Uiteindelijk kon ik de originele motoren behouden en er simpelweg meer vermogen in pompen door het voltage te verhogen (van 12V naar 16V), en zwaardere regelaars (van 17A naar 30A per motor) voor de motoren in te bouwen.

Het project heeft, naast een technische kant, ook zeker een emotionele.
Hoe kijk jij daar tegenaan? Je hebt zelf een kat. Heb je er ooit moeite mee gehad?

Neen. Orville heeft een mooi leven gehad en is door een aanvaring met een, hoogstwaarschijnlijk lelijke Japanse, auto om het leven gekomen. Bart had al besloten na een periode van rouw dat Orville een tweede leven moest krijgen. Ik vond het een prachtig idee al moet ik bekennen dat ik het met mijn eigen kat waarschijnlijk niet zou willen. Ik beschouw de Orvillecopter dan ook niet als levend, dood of morbide, maar als een stuk techniek met een
kattenleren huid. Ofwel: met andermans kat, waarmee ik geen emotionele binding heb, heb ik er geen moeite mee.

Wat zou je willen zeggen tegen mensen die op emotionele gronden bezwaar maken tegen het project?

Kijk naar jezelf. Je draagt leren schoenen, zit op een leren bank en eet vlees zonder je ook maar af te vragen of de koe of varken in kwestie wel een goed leven heeft gehad.

Orville heeft een prachtig leven gehad, wilde altijd al achter de vogeltjes aan vliegen, en dit hebben wij verwezenlijkt. De Orvillecopter is uit liefde gemaakt.

Hoewel wij als nerds, zoals iedereen weet, niet al te veel op hebben met het vertoeven in de Big Blue Room betekent dat niet dat de seizoenen aan ons voorbijgaan. Zo is het momenteel, heb ik me laten vertellen, lente.
En dat hebben we gemerkt. Tijdens de zeer geslaagde maak-je-eigen designtuinstoel-activiteit van afgelopen zaterdag zagen we meesjes af en aan vliegen. Al gauw bleek dat ze recht op ons gebouw afvlogen, naar een plekje dichtbij de voordeur, en daar leken te verdwijnen. Hoe zat dat?

Kennelijk hebben we een nest. En dat nest is toegankelijk via de sleuven tussen de bakstenen die samen een ventlatierooster vormen. De sleuven zijn smal, maar de meesjes zijn slim: ze kruipen er op hun buik doorheen.
Het is verbazend om te zien, je gelooft haast niet dat zo’n hele vogel daar doorheen past. Maar het past. De foto’s (hier in een bewerkte versie) bewijzen het.

 

 

Onze picturemeister heeft nog meer mooie plaatjes geschoten. Je vindt ze hier.

Een gastblogje van Anne Luchies.

Wel vaker scheur ik met de ‘brommert’ het pand van Hack42 voorbij aan de Koningsweg.
Ik wist waar het ergens te vinden zou moeten zijn, maar het kwam tot dusver nog niet echt uit of ik was anderzijds te vermoeid om de koe bij de horens te vatten en een kijkje te nemen.
De open dag was daarom een prima gelegenheid. Moem nodigde me hiervoor uit. Daarom samen met ‘buurtman’ Vincent van Bruggen de eerse stappen in de Hackerspace gezet.
En blij verrast door een heel stel enthousiastelingen die hun passie hebben gevonden in de technische kant van computers.

We vielen -bij binnenkomst- direct met onze neus in de boter. Door ‘Earthhour’ was het licht een uurtje uit en zaten de aanwezigen in één ruimte aandachtig te luisteren naar de lezing van onderzoeksjournalist Brenno de Winter over informatieverstrekking, de WOB, privacy en de grenzen ervan. Boeiend! Een stuk van herkenning hierin door mijn ervaring als infographicsredacteur op de redactie van een tweetal kranten.

Uiteraard kwamen we voor een boeiende rondleiding door het pand, onder leiding van Moem. Mijn hart sloeg een paar slagen harder door de oude flipperkast die stond te knipperen en de -niet meer dienstdoende- dieselgestookte ketel in het stookhok onthulde een vleugje van wat vroeger het defensieterrein ‘Schaarsbergen Noord’ was.
Op de ronde door het pand werd mijn hart gestolen door het ‘computermuseum’ met ondermeer het kleine vierkante Apple Macintosh-computertje (het eerste model waar ik mee heb leren werken) en toch ook de retro science fiction Holborn desktopcomputer van Nederlandse makelij. Om verliefd op te worden!

De snufjes technologie in de overige ruimtes -waaronder een cafénoirkoekje met het logo van Hack 42 er in gelaserd-, het hoofd van Chriet en een oude printer die de tweets van het internet uitdraaide. Allemaal kersjes op de taart uit het eigen lab. Ikzelf zou er de tijd niet voor kunnen vinden of me op kunnen storten, maar kan toch zeggen: Mooi zo’n Hack42! Ik ben enthousiast!

Groetjes van Anne

Een gastblogje van Vincent van Bruggen.

Moem had me al een aantal keren uitgenodigd om naar de hackerspace te komen om te zien wat er daar allemaal voor interessants gebeurt. Nu ben ik snel geïnteresseerd, maar sinds ik twee kinderen heb lijkt tijd voor hobby’s als sneeuw voor de zon verdwenen. Ontstaat er een moment dat ik ooit nog tijd krijg, dan heb ik nog een lange lijst met projecten. Mijn oude in slaap geraakte liefhebberijen zijn meubels maken, modeltreinen en natuurlijk de Renault 4. Van de laatste is er ook nog een slapend project Renault 4 schaal 1:6,5 waarvan driekwart van de onderdelen reeds bijeengezocht zijn.

Ter gelegenheid van de open dag van de hackerspace hebben Moem en Stoneshop mij nog maar eens uitgenodigd. Ondanks de drukte die dag had ik ‘s avonds toch gelegenheid om eens te gaan kijken. Het lukte zelfs Anne Luchies mee te krijgen voor een lift naar de Koningsweg, ook zij moest hoognodig eens een kijkje gaan nemen.
Moem, je hebt niets teveel gezegd! Als ik niet was belast met allerlei andere taken dan had ik er nu vast een aantal hobby’s bij 🙂 Ik had tevens de mogelijkheid Brenno eens van dichtbij te mogen meemaken. Het was knus en aangenaam.

Ik vind het inmiddels erg jammer dat ik niets van electronica begrijp, het zou goed van pas komen als de kleine Renault 4 het levenslicht ooit nog eens ziet. Daarnaast erg handig voor modelbouw. De 3D-printer en lasersnijder zijn ook erg interessant.
Erg enthousiast werd ik van de antiquarische computerafdeling, zelfs de Sinclair QL was er, daar heb ik als kind nog mee gespeeld. Fascinerend dat jullie de kennis hebben om dat soort apparaten weer tot leven te wekken.
Daarnaast deel ik het enthousiasme ten aanzien van Chriet Titulaer, zo iemand verdient een blijvend standbeeld!

Vincent van Bruggen

Een gastblogje van Philamonk.

Publiciteit helpt. Dat ik het voorpaginanieuws niet kon missen was duidelijk, dat ik de open dag niet aan me had laten voorbijgaan was vreugde.
De poort was open en er was beweging. Deze zonnige frisse zaterdagnamiddag in het groene landschap van Arnhem stonden de parkeerplaatsen vol met auto’s en waren mannen met witte overjassen buiten in gesprek met niet aan hun kledingstuk herkenbare wezens.
Ik was er al eerder geweest, toen was het rustig, nu het tegengestelde. Goedemiddag wensend aan de menigte buiten liep ik de aangename warmte, opgewekt door een houtkachel die met een ingenieus systeem ook de andere ruimtes kan verwarmen, tegemoet. Ik baande mij een weg door het prettige geroezemoes, in de gangen langs passanten waaronder heel veel kinderen, op zoek naar mijn enige bekende hier.

Struinend en een blik werpend in elke gevulde ruimte zag ik de enthousiaste gezichten van hackers en bezoekers, vragende ogen van de kleinsten die zoveel mogelijk van deze vreemde interessante willy wortel omgeving absorbeerden.
Moem vond ik bij navraag voorbij de computerspelkamer en ik was niet de enige. Hier kregen ratjes de naam, uitgeprint door de namenmachine, van hun adoptieouder opgeplakt en werd de feestverlichting gemaakt:
men neme een licht emitterende diode (led) in de gewenste kleur, buigt hier en daar een pootje om, stopt er een batterijtje tussen – even testen welke kant licht geeft want dit moderne spul kent alleen eenrichtingsverkeer – plakt wat tape om de pootjes en batterij bijeen te houden en dan hop de uitverkoren ballon in. Even blazen en een lichtbron is gecreëerd.
Ik was er niet meer weg te slaan. Zelfs nerds uit het verre westen wisten deze locatie te vinden en sprekend in geheimtaal wilden zij zich aansluiten bij deze uitwisseling van kennis, als ik het goed begrijp. Er was zelfs een heus kinderfeestje dat deze hackerspace als attractie had gekozen. Het zag er allemaal goed uit en aan de vrolijke gezichten te zien was ik niet de enige die me hier prima heb vermaakt.

Ik ben nog steeds benieuwd naar de gelaserde koekjes, en bij wie deze dag ook herinneringen aan het Evoluon opwekte.

Philamonk

Afgelopen zaterdag vierden we de 42ste verjaardag van Jos. Zo’n mijlpaal vier je natuurlijk bij #42! En man, wat een mooi feest was dat.

Er was geweldige catering met een ‘smoker’. Er werd een kluis gekraakt die we al jaren hadden, maar niemand had hem nog open kunnen krijgen. Er waren bubbels voor iedereen die dat wilde. Er waren gasten in schitterende steampunk-outfit, en het feestvarken zelf in een kekke kilt. Monniken in bruine pijen deelden belgisch bier uit. Er was een installatie van flikkerende TLbuizen, die de weg wezen naar onze voordeur. Er werden LEDballonnen gemaakt, er werd een beenham bedreigd met een kettingzaag, en tenslotte waren er zelfs mensen die helemaal niet meer naar huis wilden, en daarom maar bleven slapen.

Je had er eigenlijk bij moeten zijn.

Meer foto’s vind je in onze Gallery, onder de link Spacecam. En ook in onze Flickr-groep.

Oplettende lezertjes hebben het misschien al gezien: er staat een nieuw item in het menu bovenaan deze pagina.  Namelijk ‘Stats’.

Wat houdt dat in? Nou, statistieken natuurlijk. Ze geven verschillende aspecten weer van het reilen en zeilen van de space: zo zie je het stroomverbruik en het temperatuurverloop.
Dat laatste is nogal belangrijk voor ons, omdat onze space verwarmd wordt met een houtkachel, zoals je hebt kunnen lezen in deze blogpost. Het wordt dan ook nauwkeurig bijgehouden: per kwartier, per 2,5 uur, per 24 uur en per week, maand en jaar.

Wat je niet meteen ziet is dat ook de openingstijden van de Space zichtbaar zijn: op de temperatuurgrafieken zijn ze te herkennen aan een groene achtergrond.

Is dat alles? Nou, nee. Momenteel wordt er gewerkt aan het uitlezen en weergeven van de temperatuur in alle belangrijke ruimtes afzonderlijk.
En misschien verzinnen we nog wel andere dingen om te meten en bij te houden. Het verloop van de voorraad mate bijvoorbeeld. Hoeveel er door de gangen gelopen wordt, of het dataverkeer over onze WiFi. Of de aantallen van de verschillende soorten tostis in onze vriezer.

Waarom doen we dat? Heel simpel… omdat het kan!

Waarom zijn er vandaag bepaalde websites ‘op zwart gezet’?

Momenteel worden er, verspreid over de wereld, diverse nieuwe wetten voorgesteld die als doel hebben het gemakkelijker te maken voor belanghebbenden (partijen die content bieden, zoals bijvoorbeeld Disney en Sony, maar ook farmaceutische en modebedrijven) om sites zonder tussenkomst van een rechter te blokkeren en offline te halen Deze wetten hebben hun oorsprong in het ACTAverdrag, dat in achterkamertjes en achter gesloten deuren in ontwikkeling is.
Door vandaag bij elke eerste bezoek van hun websites een speciale pagina te laten zien willen de hackerorganisaties van Nederland protesteren tegen deze vorm van censuur.

Waarom is dit belangrijk?
Er zijn op dit moment verschillende wetsvoorstellen in behandeling in zowel de VS (Stop Online Piracy Act (http://nl.wikipedia.org/wiki/Stop_Online_Piracy_Act  SOPA), Protect IP Act (PIPA  http://nl.wikipedia.org/wiki/PROTECT_IP_Act)) als de EU (http://nl.wikipedia.org/wiki/Anti-Counterfeiting_Trade_Agreement  ACTA, HADOPI). Zoals de wetgevingen nu gepresenteerd worden, is het straks voor contentaanbieders (zoals bijvoorbeeld Disney en Sony), partijen zoals BREIN en iedere belanghebbende die zich gepikeerd voelt, mogelijk om websites offline te halen zonder dat een rechter aangeeft of dit rechtmatig is. Een toetsing door de rechter is essentieel, omdat daarmee de noodzaak en rechtmatigheid wordt getoetst aan de wet. Wanneer verschillende partijen invloed krijgen op de blokkades, zonder dat deze van tevoren getoetst worden door een rechter, kan een wildgroei van censuur ontstaan. Want wie bepaalt er uiteindelijk wat wij op het internet zien, Sony, Disney en andere grote bedrijven, of jij zelf?

Wat is ACTA / HADOPI?
ACTA is een verdrag dat in eerste instantie opgezet zou worden om de namaak van merkproducten tegen te gaan. In het verdrag zou staan dat verhandelen van nep-medicijnen en nep-producten (zoals nagemaakte goedkope “apple” computers) voorkomen moet worden door de landen die het ondertekenen. Echter hier is later bijgekomen dat het aanbieden van copyright-beschermd materiaal, waaronder ook films en muziek, bestreden moet worden. Dit zou betekenen dat de internet service providers constant jouw internet in de gaten moeten houden om te kijken of je niet iets doet dat illegaal is. HADOPI is de Franse variant van deze wet. De Franse wetgeving geeft aan dat je na drie vermeende inbreuken (aangegeven door de rechthebbenden, zoals bijvoorbeeld Disney, en niet getoetst door een rechter) van het internet afgesloten moet worden.
Meer informatie over ACTA in een filmpje van La Quadrature, de Franse online burgerrechten organisatie: http://www.youtube.com/watch?v=citzRjwk-sQ en de website van La Quadrature over ACTA http://www.laquadrature.net/acta

Wat is SOPA en het Europese SOPA-equivalent (http://webwereld.nl/nieuws/109180/ec-stuurt-aan-op-websiteblokkade-zonder-rechter.html) ?

SOPA is een wetgeving die er voor zou zorgen dat de Amerikaanse regering, en grote bedrijven, een website zouden mogen blokkeren wanneer zij aangeven dat deze website materiaal bevat dat hen niet bevalt. Ze zouden zelfs het recht hebben om websites die línken naar deze websites offline te halen, zoals Google. Dit ook weer zonder tussenkomst van een rechter. PIPA (Protect-IP Act) is een vergelijkbaar voorstel.

Wat vinden wij dat er moet gebeuren?
Wij vinden dat geen enkele regering, groot bedrijf of instantie het recht en de mogelijkheid moet hebben om door dit soort wetgeving het wereldwijde, vrije internet in gevaar te brengen, zonder tussenkomst van een rechter en daarmee de toetsing van de blokkade aan de wet.

Waar kan ik meer informatie vinden?
Wikipedia? http://en.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:SOPA_initiative (kan tijdelijk offline zijn)
http://www.reddit.com/r/anonymous/comments/nhro5/opblackout/ (idem)
http://chris-augeri.com/blog/2012/01/14/a-to-z-guide-sopa/

Namens:

Stichting ACKspace
Stichting Bitlair
Stichting eth0
Stichting Frack
Stichting Hack42
Stichting NURDspace i.o.
Stichting Revelation Space
Stichting TkkrLab

Voor wie meer wil weten over het wereldwijde project achter onze doorgeefboekenkast.

Je vindt onze BookCrossing-boeken in de hal. Maar hoe, en hoe goed, werkt dat systeem nou eigenlijk?
Hier is een video die gemaakt is door TuE-studenten in het kader van een onderzoek. De opdracht was het uitvoeren van een kwalitatief onderzoek naar een zelf te kiezen fenomeen, vallend onder het onderwerp ‘mobiliteit in de stad’.

Het onderzoek en de video zijn uitgevoerd in nauwe samenwerking met de Nederlandse BookCrossing-gemeenschap. Die vindt het filmpje goed geslaagd.
Jij ook? Oordeel zelf.